Ik keer nog even terug naar het onderwerp dat ik gisteren bij de kop had: het flagrante gebrek aan stiptheid van mijn fysiotherapeut.
Ik heb de hele morgen op hem gewacht en vertikte het koppig om zelf te telefoneren, teneinde tekst en uitleg te krijgen. Kort na de middag kon ik me echter niet langer bedwingen en belde. Zijn vriendin beantwoordde de oproep. Wie of wat, denken jullie, had de vertraging op zijn kerfstok? De computer natuurlijk! Die had er ’s morgens de brui aan gegeven en zodoende …
Ik luisterde al niet meer en onderbrak haar zelfs met sardonisch gelach. ‘De computer heeft het gedaan’ moet ongeveer de grootste leugen aller tijden zijn, samen met ‘I didn’t have sex with that woman’ van Bill Clinton. Wie dat gelooft, heeft een kalf in zijn hoofd. Ik heb het hier onlangs nog geschreven: zich vergissen is des mensen, maar om de boel helemaal in het honderd te laten lopen heb je een computer nodig … en dientengevolge belaadt men de computer met de schuld van alles wat verkeerd loopt. Computers zijn universele zondebokken en de pispalen waar men gretig gebruik van maakt.
Iets over tweeën is mijn fysio opgedaagd met de staart tussen de benen … tja, ik kan het ook niet helpen dat dubbelzinnigheden hoogtij vieren in onze Nederlandse taal. In plaats van me doortastend te masseren heeft hij me moeten uitdeuken, want ik lag nog steeds in een deuk van het lachen. ’t Lag aan de computer. Et mon cul, c’est du poulet?
Er gaat geen dag voorbij of ik raak behoorlijk geïrriteerd door Captcha. Jullie weten ongetwijfeld wat ik bedoel: die verzameling starnakelzatte letters waarmee sommige blogplatforms willen vermijden dat er spam in de commentaren terechtkomt. Ik krijg iedere keer de riebels als ik zo’n combinatie moet intikken, want ik ben echt niet goed in het uitpluizen ervan. Het gebeurt uiterst zelden dat het bij mij van de eerste keer raak is. Meestal moet ik een tweede, of zelfs een derde poging ondernemen en dan gebeurt het nog dat ik de plank missla en men me danig op stang jaagt met de ietwat laconieke mededeling dat de code verkeerd is. Ça fait monter ma moutarde! Ik krijg er dolle drift van.
Ik ben de niet zo gelukkige eigenaar van een ingenieus toestel van Brother. Het ding kan namelijk talloze kantoorbezigheden verrichten, zoals printen, en kopiëren, en scannen, en faxen, en kaartlezen, en … eh … pizza’s bestellen? Strijken? Ik zou het even moeten nakijken. Aan boord van dat manusje-van-alles, ergens tussen de ingewanden, bevinden zich vier … eh … hoe heten cartridges in het Nederlands? ‘t Zijn eigenlijk niet echt vullingen of patronen, maar containertjes. Laten we het bij bakjes houden. Dat is een woord dat men voor van alles en nog wat kan gebruiken. Aan boord bevinden zich vier bakjes met inkt, of toch iets wat daarvoor doorgaat: zwart, geel, magenta en cyaan.
Een journalist berichtte dat hij op de website van een officiële instantie klakkelings toegang gekregen had tot in hoge mate delicate informatie, die eigenlijk niet voor de ogen van de gewone burger bestemd was.
