Er zijn van die dingen waaraan ik een godsgruwelijke schurfthekel heb, waardoor ik me in mijn nadagen vermoedelijk tot een knorrige, mopperende oude man zal ontpoppen, om nog te zwijgen van deprimerend gesjok achter een looprek, of het zitten kwijlen in een rolstoel. De hemel verhoede zoiets.
Ik heb het over:
– Het reinigen van de frituurpan en het verversen van de olie ervan. Het reinigen van de twee ovens in mijn keuken.
– Het strijken in het algemeen.
– Het lappen van de ramen.
– Mensen die ongegeneerd scheten laten, luidkeels boeren of in hun neus pulken.
– Personen die het voortdurend over ‘hun carrière’ hebben, ook al hebben ze eigenlijk weinig of zelfs niets gepresteerd op welk gebied dan ook.
– Volwassen mannen die zich tooien met honkbalpetten met van die idiote kleppen.
– Het gebruik van ‘kids’, ‘bubbels’, ‘overheerlijk’, ‘sowieso’, en tegenwoordig ook ‘hongerke’.
– Personen die voortdurend en bovendien schabouwelijk Engels door hun Nederlands roeren.
– Dat seks niet langer met een x geschreven wordt en de ergerlijke tussen-n in pannenkoeken.
– Overhoop gehaalde kranten.
– Doppen die na het openen blijven vastzitten op het flesje.
– Loslopende honden, hondendrollen op de stoep en paardenvijgen op straat.
– Met krijsende varkens volgestouwde vrachtwagen op weg naar een slachthuis.
– Zwerfvuil.
– Het wachten op het resultaat van een bloedonderzoek na het halfjaarlijkse bezoek aan een huisarts.
– Dat de meeste televisiezenders nooit de aftiteling van films en dergelijke laten zien.
– Het gedrag van wielertoeristen en tegenwoordig ook van pedelecs, die je geruisloos naderen en je vervolgens voorbijzoeven.
In mijn hoedanigheid van dierenvriend in het algemeen, met een voorliefde voor al dan niet bontgevederde vogels, heb ik op mijn tuinterras voor die schepsels een gevaarte neergepoot, dat zowel een voedertafel als een drink- en badgelegenheid omvat. 
