Categorie: Sprokkels

Het brengt er de stemming in ─ 2

Sprokkels

De verkiezingen zijn naakt … eh … nakend. Ik heb een oproepingskaart ontvangen en stel vast dat wij, Belgen, niet enkel verplicht zijn om ons ter stembus te begeven, maar dat men ons tegenwoordig ook een tijdstip opdringt, waarop we dat het beste kunnen doen. Ja zeg, mogen wij misschien nog zelf beslissen hoe we onze dagen indelen? Die bemoeizucht van de overheid begint nu toch van lieverlee de spuigaten uit te lopen. Bon, ik zal me dus willens nillens ter stemming aanbieden, maar dan wel op het moment dat het mij het beste uitkomt en dat zal niet het voorgestelde uur zijn. Ik heb op dat moment wel wat anders te doen.

Het wordt hoe dan ook derhalve stilaan tijd dat ik beslis wie ik met een rood bolletje zal verblijden, want anders sta ik daar zondag in dat krakkemikkige hokje mijn tijd, en die van wie na mij komt, te verkwanselen. En op wie ik zal stemmen, tja, dat zal ik hier in de komende dagen proberen uit te vogelen.

Het brengt er de stemming in

Sprokkels

Ik ben al ettelijke jaren lid van N-VA, al hoeft dat nog niet te betekenen dat ik ze schatplichtig ben. Alles wel beschouwd, ben ik niet bijster opgetogen over hetgeen die luiden verwezenlijkt en tijdens de voorbije jaren gerealiseerd hebben, waar ik, Vlaming zijnde, beter van word. Ze blijven dweilen met de kraan open en er komt niets heuglijks van. De halsstarrigheid, om niet te zeggen de betweterigheid, van Bart De Wever is mij een beetje een doorn in het vlees. Hij, en zijn partij zullen niet doen wat ik wil. Tja, eerst onze lekker maken, maar het mooiste laten zitten.

In het vooruitzicht van de nakende verkiezingen steekt er een licht onbehagen in me op en begin ik me enigszins op te winden. Ik voel me namelijk geneigd om …

… Kijk, ik wou om een mooi ding dat ik mijn stem aan Barbara Pas van Vlaams Belang kon geven. Dat is nu eens echt een politica naar mijn hart, die voortdurend bewijst dat je geen Latijn hoeft te beheersen om klare taal te spreken en spijkers met koppen te slaan.

Ik denk dat ik Bart De Wever en zijn kompanen in de steek zal laten, om naar Vlaams Belang uit te wijken. Dat verfoeilijke cordon sanitaire kan me trouwens aan de reet roesten.

Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent.
We hebben een scherpzinnig iemand nodig, om achter de mening in het land te komen.
Cicero

Een half dozijn verhaspelingen

Sprokkels

Fraai weer vandaag. Ideaal om te gaan piklikken in het bos. (bedoeld wordt picknicken).

Jarenlange training bezorgde hem een sekspik. (bedoeld wordt een sixpack).

Het land viel ten prooi aan een volkorenmoord. (bedoeld wordt een volkerenmoord).

Enige deelneming bij het overlijden van uw vader. (bedoeld wordt innige).

In de vakantievilla legden zij meteen beslag op de masturbateroom. (bedoeld wordt de master bedroom).

Tijdens hun vakantie werden zij het slachtoffer van een aardbeving, gevolgd door een tiramisu. (bedoeld wordt een tsunami).

Terloopse vaststellingen

Sprokkels

Vanmorgen om 04.06 uur is de lente begonnen.

De chips van Croky zijn veel pittiger en lekkerder dan die van Lays. Doe er jullie voordeel mee.

Als je niet oppast, komt alles op den duur voor heimwee in aanmerking.

Naarmate je levensjaren verstrijken, wordt alles minder belangrijk.

Een probleem tussen de oren los je niet op met een operatie tussen de benen.

Ik ben ondertussen helemaal klaar met het idiote wokegedoe. Ik blijf bij negers, Kerstmis, Zwarte Piet …  edm.

Het zou een conditio sine qua non moeten zijn dat alle federale ministers en staatssecretarissen zich in beide landstalen kunnen verstaanbaar maken.

Ik ben weliswaar al jaren lid van N-VA, maar die zetten volgens mij weinig of zelfs geen zoden aan de Vlaamse dijk en verwezenlijken niets, zodat ik geneigd ben om op 9 juni toch maar op Vlaams Belang te stemmen. Doe mij maar een Barbara Pas.

Het is verbazingwekkend dat zelfs heel mooie mensen het nodig vinden om hun fraaie uiterlijk te verkwanselen met tatoeages, piercings en meer van die verminkingen.

Enkele losse flodders

Sprokkels
  • Ik duld geen woekeringen van het Engels in Nederlandse zinnen.
  • De jeugd van vandaag de dag vervalt nogal snel in straatengels als ze een gevoel kernachtig wil uitdrukken.
  • Door niemand gemist worden is misschien wel de grootste pijn die een mens kan ondervinden.
  • Als je tijdens het dromen in een (nood)situatie verzeild raakt, waarvoor je geen oplossing kunt verzinnen, dan ontwaak je.
  • Als je niet zelf voor je kinderen kunt zorgen, moet je er geen maken.
  • België hangt aaneen met spuug en paktouw.
  • Een land binnensluipen maak je net zo min een immigrant als inbreken in een woning een familielid van je maakt.
  • Ezels zijn helemaal niet koppig; ze denken gewoon langer na.
  • Goeie verhalen zijn vaak het gevolg van foute beslissingen.
  • Onze hersens zijn waarlijk een weergaloos orgaan. Ze werken 24 uur op 24 en 7 dagen op 7, vanaf je geboorte tot je … verliefd wordt.
  • Als je denkt dat je te nietig bent om een verschil te maken, heb je nog geen nacht in het gezelschap van een mug doorgebracht.
  • Als je moet uitleggen waarom iets mooi is ─ kunst bijvoorbeeld ─ dan is het niet mooi.
  • Je beseft niet hoe eenzaam je bent, tot je ’s avonds thuiskomt en je een hoop te vertellen hebt, maar niemand om ernaar te luisteren. 

Het West-Vlaamse koeterwaals

Sprokkels

Zoals jullie weten, ben ik een grote fan van het weergaloze West-Vlaamse dialect. Om te voorkomen dat prachtige woorden, zinnen en uitdrukkingen in onbruik raken, of zelfs helemaal verdwijnen, zal ik dat zo nu en dan met een kleine bloemlezing proberen te vermijden.


een astrabanselienge:
= een ingewikkelde toestand, een strubbeling, een chaos, een handgemeen


een verdestewaasje:
= een chaos, een verwarde toestand, een warboel


een bataklang = een tammesoor
= een rommeltje, toebehoren, hebben en houden


een fietematrulle:
= een dadel


vanensentens:
= over de hele lengte, van einde tot einde


scherreldewiep:
= schrijlings


mezienke (gods)!
= uitroep: inderdaad! warempel!


kardjasse geven = slunse geven = vanieke geven:
= er de sokken in zetten, zich hard inspannen, tempo maken


godverhemelstepeirdepreuten!
= uitroep van verbazing, ontzetting, ongenoegen

een kaliesjeklutser:
= een nietsnut, een verfoeilijke man


een klunten zoetekoeke:
= een domme, brave sul


een netebuk:
een achterbakse, geniepige man

Zo fijn als gemalen poppenstront

Sprokkels

Wijlen mijn vader was een scherpslijper, wiens handen nogal los aan zijn lijf zaten en die graag zijn lever deed zwemmen. Eigenlijk roept hij niet bepaald aangename herinneringen bij me op, maar goed: we laten het verleden rusten en de doden ongemoeid. Ik diep even een anekdote op die, als ik er vandaag de dag aan terugdenk, nog steeds een op mijn persoonlijkheid buitgemaakte glimlach voortbrengt.

Ik gedroeg me als kleuter al als een echte jongen, dus was mijn kindertijd niet gelardeerd met knuffelbeesten, laat staan poppen, al bevond er zich wel een teddybeer in mijn woning: een beest waar ik overigens weinig aandacht aan besteedde, omdat ik me al op prille leeftijd vooral met lectuur en strips onledig hield.

Toch was het uitgerekend dat pluchen roofdier dat er de oorzaak van was dat mijn vader me op een dag benaderde en me met een vermanende vinger toesprak.
–”Je moet die beer van je wat betere manieren leren. Die heeft liggen schijten in zijn nest.”
Het spreekt vanzelf dat ik me stante pede van die onverkwikkelijke gebeurtenis wilde vergewissen en warempel: de beer bevond zich in de kartonnen doos, die als zijn nest fungeerde, en bij zijn poepgat lag de bout die hij zo te zien uitgedraaid had.

Ik geloofde niet wat ik aanschouwde. Mijn jonge hersens konden niet bevatten dat een levenloze pop een knijpbriefje kon afvaardigen en, laten we wel wezen, dat was ook niet te bevatten.

Ik viel bijna in een flauwte toen mijn vader doodgemoedereerd dat drollemansje oppakte, het in zijn voerklep stouwde en met een jarig gezicht verorberde, als betrof het een lekkerbeetje. O, wat was dat weerzinwekkend.

Mijn moeder merkte dat ik aardappelbloed kreeg en bijna in de puinpoeier lag, dus haastte ze zich om te verklappen, dat het uitwerpsel door mijn vader vervaardigd was van peperkoek.

Wat hebben ze gelachen, mijn ouwelui. Ik een beetje minder. En vandaag, na zoveel decennia, heb ik het ze vergeven, maar ben ik het niet vergeten.