Ik ben vanmorgen opgestaan met een ochtendhumeur van jewelste en van de weeromstuit, om me af te reageren, heb ik besloten om vandaag over een maand niet te gaan stemmen. Dat zet toch geen zoden aan de dijk en al die wannabe’s kunnen feestelijk mijn kloten kussen. Het blijft dweilen met de kraan open in Belgenland en pappen en nathouden in Vlaanderen.
Ja, ik ben al ettelijke jaren een lid van N-VA, maar lang zal dat niet meer duren. Het zijn een bende prutsers, met die windhaan van een De Wever op kop. Veel beloven, maar …
Als je het volstrekt ondemocratische cordon sanitaire afschaft en luistert naar hetgeen Vlamingen via hun stem kenbaar maakten, hadden we al een regering gehad, waaraan de patjepeeër Rousseau ─ die onnatuurlijk veel van zichzelf houdt en zijn eigendunk nauwelijks kan tillen ─ een punt kon zuigen, als hij die bezigheid al niet elders aan het uitvoeren was. Die Sammy Mahdi heeft trouwens ook het charisma van een zak kippenvoer met gebroken maïs.
Zouden jullie geloven dat ik Tom Van Grieken van het Vlaams Belang eigenlijk wel een toffe gast begin te vinden?
Nee, op 13 oktober blijf ik thuis, om met mijn tenen te spelen, of met wat anders.
In mijn hoedanigheid van dierenvriend in het algemeen, met een voorliefde voor al dan niet bontgevederde vogels, heb ik op mijn tuinterras voor die schepsels een gevaarte neergepoot, dat zowel een voedertafel als een drink- en badgelegenheid omvat. 