Categorie: Prietpraat

Ons lenige Nederlands

Prietpraat

Ik sta regelmatig voor de klas en probeer mensen die zich vooralsnog met tarzannederlands behelpen wat speelruimte in onze taal te geven. Het zal een week of wat geleden zijn dat ik ze als huistaak de opdracht gaf om een kort opstel over een leuk uitje te schrijven. Nauwelijks had ik die woorden uitgesproken of ik hoorde hoe iemand zich mopperend afvroeg wat er in vredesnaam leuk kon zijn aan een ui. Ik probeerde uit te leggen dat een uitje ook iets anders dan een bolgewas kon zijn, maar omdat er een Babylonische spraakverwarring dreigde te ontstaan heb ik toen maar de titel veranderd en gevraagd om wat over een leuk uitstapje te schrijven.

In een vrij recent verleden stond ik voor dezelfde klas. Regens schreiden op de stad en de wind smeet het water zo doeltreffend tegen de ramen dat het kletterde. Iedereen beklaagde zich over het kladderige weer van dit tochtgat bij de Noordzee en ik probeerde de gemoederen te sussen.
─”Straks breekt de zon door”, zei ik.
─”Lieve deugd!” kreunde iemand. “Wordt het dan nog erger?

Door zijn haar groeien

Prietpraat

Een simpele ziel, die van het leven niet meegekregen had waar hij recht op had, was op de dool geraakt en de televisie wijdde een opsporingsbericht aan zijn verdwijning. Zijn foto verscheen op het ruitje en de stem van een omroepster gaf een persoonsbeschrijving.

─”Hij vertoont voorhoofdskaalheid”, zei ze.

Voorhoofdskaalheid? Volgens mij, maar ook volgens hetgeen hooggeleerde lieden in veelal dikke boeken openbaren, is een voorhoofd het voorste gedeelte van de schedel, meer bepaald het deel van het gelaat tussen de wenkbrauwen en de haargrens. Nu bestaan er natuurlijk achterneven van King Kong, wiens voorhoofd achter borstelige, ja bijna woeste wenkbrauwen schuilgaat, waardoor men in de waan kan verkeren dat die krankzinnige begroeiing aan het voorhoofd ontspruit, maar daar is natuurlijk geen kwestie van.

Nee, het menselijk voorhoofd is door de bank genomen kaal en voorhoofdskaalheid is derhalve je reinste nonsens. Desgewenst kan men van iemand zeggen dat hij een terugwijkende haargrens vertoont, of zich spottenderwijs laten ontvallen dat die persoon eigenaar is van een heel hoog voorhoofd.

Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat ik binnen afzienbare tijd een hoog voorhoofd zal tentoonspreiden, maar kaal … dat in geen geval!

Met een uitgestreken gezicht

Prietpraat

Een cosmetisch bedrijf heeft een balsem op de markt gebracht, waarmee men het oprukken van rimpels kan tegengaan.

Dat vernam ik tijdens een reclamefilmpje. De mededeling kwam uit de nagesynchroniseerde mond van een dame, die niettegenstaande haar rijpere leeftijd nog over een pas geplukt perzikgezicht beschikte. Dat dacht ze althans.

Nu staan er weliswaar geen generaties wereldleed in mijn gelaat geëtst en het zal dus nog even duren voor ik de kreukels van een Egyptische mummie vertoon, maar omdat de badkamerspiegel me ’s morgens op een nogal bedenkelijke groef in mijn voorhoofd wijst, bleef ik aandacht aan dat filmpje besteden. Ik wilde namelijk weten of er inderdaad een zalfje bestond dat me opnieuw een fris en jeugdig uiterlijk zou bezorgen.

Het cosmetische bedrijf had tijdens ongetwijfeld langdurige en ingewikkelde laboratoriumproeven vastgesteld dat rimpels veroorzaakt worden door een verslapping van de huid. Vervolgens hadden de hooggeleerde laboranten ontdekt dat die huidverslapping te wijten is … aan het verlies van stevigheid van de huid. Is de paus katholiek?

De oren vielen van mijn hoofd. Ik raapte ze op, bevestigde ze weer op hun plaats en zat me toen af te vragen wat eigenlijk het verschil zou kunnen zijn tussen huidverslapping en verlies van stevigheid van de huid. Ik ben er nog steeds niet uit en van al dat gepeins heb ik zelfs een tweede groef in mijn voorhoofd gekregen: een denkrimpel wellicht.