Poenpooiers

brotherIk ben de niet zo gelukkige eigenaar van een ingenieus toestel van Brother. Het ding kan namelijk talloze kantoorbezigheden verrichten, zoals printen, en kopiëren, en scannen, en faxen, en kaartlezen, en … eh … pizza’s bestellen? Strijken? Ik zou het even moeten nakijken. Aan boord van dat manusje-van-alles, ergens tussen de ingewanden, bevinden zich vier … eh … hoe heten cartridges in het Nederlands? ‘t Zijn eigenlijk niet echt vullingen of patronen, maar containertjes. Laten we het bij bakjes houden. Dat is een woord dat men voor van alles en nog wat kan gebruiken. Aan boord bevinden zich vier bakjes met inkt, of toch iets wat daarvoor doorgaat: zwart, geel, magenta en cyaan.

Als een van die bakjes uitgeput raakt — en bij een ietwat vlijtig mens zoals ik duurt dat echt niet lang — weigeren ook de andere hun medewerking en kan je met dat apparaat nog weinig aanvangen. Met andere woorden: als enkel de gele inkt op is, ben je ook niet in staat om een document met uitsluitend zwarte tekst af te drukken en dien je eerst bij te tanken. Heb je van je leven! Kijk, de snuggerlingen die dergelijke apparaten uitvinden en in mekaar flansen, moeten volgens mij toch zeker zo’n onnozel klipje kunnen omzeilen en hun klanten toestaan om … eh … in ‘t zwart verder te werken. Waarom doen ze dat dan niet?!

Bovendien ben ik tot de ontdekking gekomen dat printerinkt eigenlijk schandalig duur is.  Zo’n setje van vier bakjes kost vandaag de dag € 49,50. Is er soms radium in verwerkt? Als ik dat kwartet twee keer vervang, kan ik voor hetzelfde geld een compleet nieuwe printer kopen, voorzien van alle toeters en bellen, inclusief de vier containertjes met inkt. Van malafide handelspraktijken gesproken! Eerst ons lekker maken met een veelzijdige machine voor een schappelijke prijs en ons daarna een kloot aftrekken met noodzakelijke, maar veel te dure bijproducten.

Naar verluidt kan men die inktbakjes zelf bijvullen en aldus veel geld uitwinnen. Ik zal daar toch eens naar informeren. ‘t Is dat ik helaas zo’n klunshark ben. Dat wordt ongetwijfeld klieren en kladdeboteren.

The Author