Hij kan nog geen ei bakken; zij kan nog geen banaan pellen; jij kunt nog geen water koken … We beschikken over talloze verwoordingen om iemands onhandigheid of onvermogen aan de kaak te stellen. Een van die uitdrukkingen is sinds een paar dagen toepasselijk op de schrijver dezes: ik kan nog geen blikje openkrijgen. Heden doe ik aan den volke kond van mijn wedervaren.
Sinds enige tijd koop ik mijn slobberspul ─ bier en fris ─ in van die kleine tonnetjes. Die laten zich makkelijker in een ijskast stapelen en bovendien kan ik me niet van de indruk ontdoen dat ze langer de koelte van hun inhoud bewaren. Ik ben er me terdege van bewust dat ik het milieu beter dien door herbruikbare flessen in te slaan en vroeger deed ik dat ook, maar het over en weer zeulen van kratten vond ik zo’n slameur en het gedoe met statiegeld wekte steevast mijn ergernis op. De druppel die bij mij de emmer deed overlopen was een incident van enkele maanden geleden.
Ik had in de supermarkt drie lege kratten afgegeven en in ruil daarvoor een tegoedbonnetje van vijftien euro gekregen, dat ik zorgzaam in de papierklem van mijn karretje vastzette. Toen ik me later met mijn boodschappen ─ inclusief drie kratten drank ─ bij de kassa aanmeldde, bleek dat bonnetje verdwenen. De caissière zei dat zoiets wel vaker gebeurde, want dieven zaten op het vinkentouw en speurden naar verslapte aandacht. Ze ried me aan om zulke bonnetjes voortaan in mijn zak te bewaren en wilde me gelijk voor drie nieuwe kratten laten afdokken, maar dat weigerde ik. Sindsdien gebruik ik blikjes en die doen me geen overlast aan. Of eigenlijk toch …
Ik heb verleden week dertig blikjes cola gekocht en die krijg ik niet open. ’t Zijn ongetwijfeld maandagmorgenexemplaren. Als ik aan het lipje op het deksel ruk, dient er normaliter een klepje open te gaan dat me toegang tot de inhoud verschaft, maar bij mij gebeurt dat dus niet. Om mijn dorst te lessen moet ik schroevendraaiers en messen gebruiken. Wie mij een beetje kent, zal weten dat dit voor mij uiterst gevaarlijke instrumenten zijn. Als daar maar geen ongelukken van komen.
Kijk, ze mogen het me vooral niet tegen maken, of ik stop met drinken.
Vanmorgen heb ik tijdens mijn ochtendwandeling zoals gewoonlijk het zwerfvuil opgeruimd dat ik op mijn pad aantrof, want zo ben ik. Dat waren een paar drankkartonnetjes, een blikje, een plastic tasje en ook enkele felgekleurde linten, die iemand over een afstand van ongeveer anderhalve kilometer aan boomtakken opgehangen had.
Ik woon op spuugafstand van de kust. Nu ja, ik overdrijf enigszins. In vogelvlucht zal het nog altijd zo’n kilometer of tien zijn en men moet al meer dan behoorlijk kunnen spugen om die afstand te overbruggen. Laten we een boogscheut nemen.
Wie zich gewapend met een hond op straat vertoont, moet in het bezit zijn van een plastic zakje of een ander buideltje. Als de viervoeter op de onzalige gedachte komt om een bout uit te draaien, dient de eigenaar van het dier immers de troep op te ruimen. Het vergt misschien wat handigheid, maar oefening baart kunst. Sommigen kwijten zich plichtsgetrouw van die onaangename taak, maar de meesten doen alsof hun neus bloedt en maken zich snel uit de voeten. Ik heb ooit de euvele moed gehad om zo’n nalatige persoon terecht te wijzen. Ik kreeg me daar toch een provinciaalse scheldtirade naar mijn kop. Die man ging me met schimpende woorden te lijf, wenste me een groot aantal ongeneeslijke ziektes toe en ik mocht van hem zelfs in mijn graf kruipen. Ik prees me gelukkig dat hij zijn hond niet op me aansarde, want dat zag er verdraaid geen kutlikkertje uit, maar eerder een gevaarte waarop een zadel niet zou misstaan.
God van de hoge hemel! Het was alsof de Titanic met feestelijk getoeter van de kade wegstoomde om aan zijn maidentrip te beginnen. Pwoeeeeet! Ik sprong me haast een liesbreuk, want de benen uit mijn reet en gilde ondertussen als een konijn in de beet van een wezel. Mijn adem stokte in verlamde longen. Mijn hart miste een paar slagen en repte zich toen om de achterstand in te halen. De vrachtwagen vervolgde zijn weg en ik bleef achter met een hinderlijke bal in mijn buik. Als ik zwanger was geweest, zou ik daar ter plekke ongetwijfeld in de kraam gekomen zijn.