Wat onze dikke vriend, Jean-Luc Dehaene, vandaag de dag allemaal meemaakt, noodt geenszins tot lachen. Hij is namelijk voorzitter van de raad van bestuur van het in zak en as zittende Dexia. We hoeven niet meteen een noodlottige afloop te voorzien, maar toch … Het OCMW van Vilvoorde, waar Dehaene woont en eertijds zelfs burgemeester was, heeft alvast al zijn geld bij deze bank weggehaald. Zouden zij meer weten?

Waar is de tijd ─ we schreven 1995 ─ dat Jean-Luc in zijn hoedanigheid van premier van Belgenland de lol van zijn leven had, toen hij zich in het Amerikaanse Texas met enige moeite ─ hij zat toen al opgesloten in zijn vet, zij het minder woedend dan nu ─ op een mechanische stier hees, driest met een stetson zwaaide en vervolgens blijk gaf van onversaagdheid door zich met een woeste strijdkreet de legende in te toeteren: “Let the beast go!” Iedereen lachte zich een natte luier.

Weinigen weten dat hij na deze slapstickvertoning samen met de toenmalige president, Bill Clinton, aanschikte voor een informele lunch. Tijdens het aperitieven keuvelden ze wat over de oneindige domheid en goedgelovigheid van de kostgangers dezer aardkloot, ze wisselden enkele gore moppen uit en gingen daarna over tot het bestuderen van het menu.
─”Did you know we eat horses in Belgium?”, vroeg Jean-Luc opeens.
Bill geloofde zijn oren niet, dacht dat hij zijn disgenoot verkeerd begrepen had en zei:
─”Pardon?”
─”Ja, paarden!”, knikte Jean-Luc.