Tag: humor

Nachtbrakers en fuifbeesten

In het holst van de nacht word ik zuur gewekt door hevig gebons op de deur van mijn woning. Ik ontstijg het ledikant, doe open en sta oog in oog met een starnakelzatte onbekende, die vraagt of ik hem even een zetje kan geven.
─"Ben jij nu helemaal van de pot geplukt!?" fulmineer ik. "Het is net drie uur geweest!"
Ik gooi de deur dicht en keer naar bed terug, maar daar krijg ik meteen spijt van mijn onheus optreden. Nog maar enkele maanden geleden diende ik immers zelf op een onwelvoeglijk uur bij volslagen onbekenden aan te bellen en hulp te vragen. Die mensen hebben me niet in de kou laten staan. Ik trek dus snel wat kleren aan en begeef me naar buiten.
─"Ben je er nog?" roep ik.
─"Ja!" hoor ik een stem in de duisternis.
─"Heb je dat zetje nog nodig?" vraag ik.
─"Graag!" klinkt het.
─"Waar zit je ergens?" wil ik weten.
─"Hier! Op de schommel in je tuin", lalt de man.

Wat voorafging is niet gebaseerd op waargebeurde feiten, maar ik ben wel reddeloos uit de plooi geraakt van het lachen.

Onderonsjes

Zij: Kijk, dit is een foto van toen ik nog jonger was.
Ik: Iedere foto is van toen je nog jonger was.
Zij: Kijkt me aan alsof ik haar ijsje gestolen heb en is geruime tijd enkel met een afstandsbediening te benaderen.

==========

Zij: Wat ga je vanavond doen?
Ik: Niets.
Zij: Dat heb je gisteren al gedaan.
Ik: Dat klopt, maar het is nog niet af.
Zij: Weet blijkbaar niet om te gaan met zo’n maf gedoe en zit ongeveer een kwartier te mokken als een kameel.

Heftig!

In een tijdschriftartikel las ik een eenvoudige raadgeving en door die op te volgen, heb ik eindelijk rust gevonden. Het advies luidde:

Voltooi alles waaraan je begint en innerlijke vrede zal jouw deel zijn.

En reken maar dat de schrijver van dat stukje gelijk had. Ik keek om me heen en ontdekte inderdaad een aantal dingen waaraan ik begonnen was, maar die ik nog niet voltooid had.

Ik heb dus eerst de fles whisky die ik onlangs aangebroken had soldaat gemaakt. In het barmeubel vond ik ook nog een halfvolle fles vodka en een overschotje cognac. Een zak chips en een doos pralines vrat ik helemaal leeg. Ik zoog de brand in een kloeke joint, waarin ik alles wat mij aan hasjiesj restte ondergebracht had. Als klap op de vuurpijl heb ik ten slotte alle condooms opgebruikt die nog in de verpakking staken.

Jullie hebben er werkelijk geen idee van hoe hartstikke pico ik me nu voel … en dan moet het feesten nog beginnen!

Vuistregels voor filmmakers

Als een van uw personages om de een of andere reden op de vlucht slaat en zijn heil zoekt in een boom, of op een andere hooggelegen schuilplaats, moet zijn achtervolger altijd pal onder hem stilstaan en speurend om zich heen kijken, zonder hem evenwel op te merken.

Als een van uw personages zich op een sportveld bevindt om aan een wedstrijd deel te nemen, moet hij als hij het hoofd opricht ogenblikkelijk het gezicht van zijn geliefde tussen de tienduizenden toeschouwers ontdekken.

Als de amoureuze relatie van een van je personages op de klippen loopt, dient de getroffene het edelmetalige symbool van deze verbintenis ─ met name de verlovings- of de trouwring ─ ostentatief weg te gooien, bij voorkeur in het water van een meer of de meedogenloze golven van de zee.

Als uw verhaal zich in de gezinssfeer afspeelt, dient de vrouw des huizes ’s morgens een pantagruelesk ontbijt aan te rechten, bestaande uit roerei met krokant spek, pannenkoeken, wafels, geroosterd brood, cornflakes en wat dies meer zij. Dertig seconden voor hij naar kantoor moet vertrekken, verschijnt haar echtgenoot aan tafel. Er rest hem net voldoende tijd voor een slok koffie of sinaasappelsap en misschien een enkele hap toast. Ook de kinderen duiken pas op als de schoolbus in aantocht is, waardoor er voldoende voedsel overblijft om de hele bevolking van een noodlijdend Afrikaans land gedurende een paar dagen van spijs te voorzien.

Als uw personage op de vlucht slaat en achter het stuur van een auto plaatsneemt, dient hij of zij paniekerig te ontdekken dat hij of zij het voertuig niet kan starten, omdat hij of zij niet over de sleutel beschikt. Na wat ostentatief gerommel in het handschoenkastje en andere opbergvakken, zal hij of zij evenwel een reserve-exemplaar achter een van de zonnekleppen aantreffen.

In de slaapvertrekken van puberende jongeren dient u elke beschikbare centimeter van de wanden en het plafond te bedekken met posters, wimpels, trofeeën en wat dies meer zij. Op de buitengevel moet er zich vlak naast het venster een regenpijp bevinden, die bovendien zo stevig in de muur verankerd zit dat die het gewicht van de tiener kan torsen als die, om wat voor reden ook, ongemerkt het huis wil verlaten.

Als een van uw personages thuiskomt na het boodschappen doen, dient er voedsel uit minstens een van de meegebrachte zakken te steken. Zeer geschikt daarvoor zijn preistengels, selderieloof, een bos wortelen en vanzelfsprekend ook het onvermijdelijke stokbrood.

Stomende slaapkamerintimiteiten zullen in niet geringe mate bijdragen tot het succes van uw film. Om bemoeienissen van moraalridders en andere filisters te vermijden, dient u de bedden te voorzien van een speciaal L-vormig bovenlaken, waarmee de actrice zich tot schouderhoogte kan verhullen, terwijl het torso van de aan haar zijde vertoevende acteur onbedekt blijft.

Als er in uw film helikopters aan te pas komen, dient u het volgende in acht te nemen. Wanneer zo’n toestel door een projectiel geraakt wordt terwijl er zich een schurk aan boord bevindt, moet het onverwijld exploderen. Als de passagier daarentegen van ’t degelijke slag is, zal het gevaarte om zijn as wentelend en niettegenstaande een sputterende en rook brakende motor toch nog de begane grond bereiken, waarna Joris Goedbloed of Hansje uit Bosbessenland zich net in veiligheid kan brengen voor het ding alsnog ontploft.

Als terroristen of andere snoodaards in uw film op tersluikse wijze bommen of explosieven aanwenden, dienen ze die tuigen altijd te voorzien van uitermate opvallende klokken met bij voorkeur grote, rode cijfers, zodat zowel de experten als de toeschouwers tot op de seconde kunnen aflezen wanneer het helse ding van plan is te ontploffen.

Indien een van de acteurs in uw film willens of onwillens aan een gevecht deelneemt en rake klappen krijgt, moet hij alle dadelijkheden manhaftig doorstaan en mag hij geen krimp geven. Pas daarna, terwijl een vrouw zijn verwondingen verzorgt, dient hij zich bijzonder kleinzerig aan te stellen en te kreunen bij de minste aanraking van haar nochtans liefdevolle handen.

Met de knop op lol

Ik diende in een bedrijf als tolk op te treden en toen ik daarmee klaar was, barstte er in een belendend lokaal een kerstfeestje los. Ik mocht niet enkel meevieren, maar me tevens aan de open bar en een wandelend buffet verlustigen, hetgeen ik vanzelfsprekend gretig accepteerde, want als het gratis is, zal je me zelden voedsel en drank zien weigeren. Zo zit ik nu eenmaal in mekaar.

Vadsig happend en slempend kwam ik plots bij een stelletje lolbroeken terecht, die me meteen familiair in hun gezelschap opnamen en zich zelfs vrijpostigheden veroorloofden, want ze vroegen me recht voor m’n raap welke enge ziekte ik op latere leeftijd zou verkiezen: alzheimer of parkinson. Ze keken me hoopvol aan, alsof ze een geschenk uit de hemel van me verwachten, of bij ontstentenis daarvan toch zeker een riposte met een flinke vetrand.
─“God beware me!” bleef ik evenwel het antwoord schuldig.
─”Heb je geen voorkeur?” drong men aan.
Ik haalde de schouders op.
─”Ik anders wel, hoor”, verklaarde de vraagsteller op een glundere manier. “Geef mij maar alzheimer. Ik vergeet liever vijf pilsjes te betalen dan da’k er eentje mors.”

Gelachen dat we hebben! Ik heb de hele avond blauw gelegen, maar diende eerst toch een boer met kiespijn te vermoorden. Ik wou dat ik die grap aan mijn vader kon vertellen, maar hij is helaas op jonge leeftijd in het Alzheimer Wald verdwaald en al na zes maanden gestorven.