Ze liepen samen door de supermarkt. Zij vertoonde symptomen van opgeprikte deftigdoenerij. Hij dobberde in haar kielzog en verstopte zich achter een tobberige gelaatsuitdrukking. Toen ontmoette zij een vriendin. De dames begonnen tegen elkaar aan te kakelen.
─”Wij moeten vanavond naar het verjaardagsfeest van Marc”, verklapte zij.─”O, wat leuk!” riep de vriendin.
─”Leuk?!” protesteerde zij. “Ik heb niets om aan te trekken.”
─”Dan kunnen ze je misschien gebruiken om uit de taart te springen”, opperde haar echtgenoot laconiek.
Ze keek hem eerst aan alsof hij een knallende veest gelaten had tijdens een begrafenisplechtigheid en daarna leek ze van plan om tot handgemeen over te gaan.
─”Ach, lik mijn reet!” verried ze toen dat ze minder precieus was dan ze liet uitschijnen.
─”Dat zou uren duren”, zei de man.
Ik vluchtte snel een andere gang in en daar hing ik machteloos van het lachen over mijn karretje.
Aan het huis kan je eigenlijk niet zien dat een vrijgezel er hoofdkwartier houdt. Nu ja, de ruiten zijn nogal smoezelig en de berookte vitrage heeft niet de juiste afmetingen, maar daar kan men geen conclusies aan vergooien. Onlangs prijkte er zelfs een appetijtelijke fruitmand op de vensterbank.
Omdat ik een hevige fan van deze wondermooie bergen en de daarmee gepaard gaande dalen ben, en vooral ook omdat ik bijzonder aangename herinneringen bewaar aan hetgeen ik in die verrukkelijke contreien mocht beleven, besteedde ik enige aandacht aan de afbeelding. Ik keek naar de niet te onderschatten Pordoipas: een weg die kronkelend als een aal in doodsnood door een intimiderend landschap meanderde en zodoende in niet geringe mate aan het toeristische verwachtingspatroon voldeed. Een inzet in de bovenhoek toonde de herberg die aldaar op de pashoogte gastvrijheid biedt. In de buurt van dat etablissement speelde zich jaren geleden het tafereel af, dat ik hieronder met woorden voor jullie zal schetsen.
De televisie diste een programma op waarin hoofdzakelijk marginaal nieuws aan bod kwam: faits divers die bij de kijker enig jolijt kunnen veroorzaken. Zo verschenen er sfeerbeelden van een bouwvallig zwembassin, die een voormalige badmeester van commentaar voorzag. Een van de anekdotes die hij ontkurkte, greep plaats in de dagen van olim, toen de kippetjes keurslijven droegen en de zedenverwildering nog niet toegeslagen had. Zelfs het baden in tweedelig zwempak, beter bekend als de bikini, was toentertijd nog verboden.