De televisie diste een programma op waarin hoofdzakelijk marginaal nieuws aan bod kwam: faits divers die bij de kijker enig jolijt kunnen veroorzaken. Zo verschenen er sfeerbeelden van een bouwvallig zwembassin, die een voormalige badmeester van commentaar voorzag. Een van de anekdotes die hij ontkurkte, greep plaats in de dagen van olim, toen de kippetjes keurslijven droegen en de zedenverwildering nog niet toegeslagen had. Zelfs het baden in tweedelig zwempak, beter bekend als de bikini, was toentertijd nog verboden.
Op zekere dag diende er zich evenwel een pittige tante aan, die deze wulpse, indien al niet aanstootgevende uitmonstering omgord had. Zij werd prompt door de opzichter terechtgewezen, want hij zei:
─“Het spijt me, mevrouw, maar een tweedelig badpak is hier niet toegestaan.”
Waarop de dame hem ietwat verbaasd aankeek en antwoordde:
─“Mij best. Welk deel moet ik uittrekken?”
