Tag: kleding

Waar is mijn wollen muts nu?

Formidastisch

Ik werd heel langzaam wakker, ik wreef m’n ogen uit
Ik werd heel langzaam wakker, ik wreef m’n ogen uit
Ik kon het niet geloven, maar voor de vensterruit
Viel zacht naar beneden, de eerste sneeuw

M’n mama kwam naar boven, ’t is tijd om op te staan
M’n mama kwam naar boven, kom trek je kleren aan
Mama, lieve mama, kijk eens naar benee
Ga je met me mee, in de eerste sneeuw

Kijk eens naar omhoog en kijk de lucht is grijs en zit vol vlokken
‘k Wou dat dit kon blijven duren, dat het nooit meer zou stoppen
‘k Voel me zo gelukkig in de eerste sneeuw
‘k Voel me zo gelukkig in de eerste sneeuw

Waar is m’n wollen muts nu, waar is m’n dikke sjaal
Waar is m’n wollen muts nu, waar is m’n dikke sjaal
En ergens in de kelder ligt toch nog die slee
Papa moet me duwen door de eerste sneeuw

Kijk eens naar omhoog en kijk de lucht is grijs en zit vol vlokken
‘k Wou dat dit kon blijven duren, dat het nooit meer zou stoppen
‘k Voel me zo gelukkig in de eerste sneeuw
‘k Voel me zo gelukkig in de eerste sneeuw

Nu twintig jaren later, heb ik geen zin om op te staan
Nu twintig jaren later, kijk ik weer uit het raam
M’n mama zal niet komen, m’n mama is lang dood
Ze ligt al lang beneden, in de eerste sneeuw

Kijk eens naar omhoog en kijk de lucht is grijs en zit vol vlokken
‘k Wou dat dit kon blijven duren, dat het nooit meer zou stoppen
‘k Voel me zo alleen in de eerste sneeuw
‘k Voel me zo alleen in de eerste sneeuw
In de eerste sneeuw

Slachtnacht in ‘t verschiet

Kippenvellen

Het dorp waar ik woon, ondergaat vanavond al voor de negende keer een gedaanteverwisseling en verwelkomt engerds die normaliter het daglicht schuwen, zoals daar zijn zombies, spoken, geesten, heksen, trollen, tovenaars, duivels, vampiers, mummies, piraten, weerwolven, met slagersmessen en kettingzagen toegeruste psychopaten … om nog geen gewag te maken van de lugubere vleermuizen, de ijzingwekkende spinnen of wat er nog meer aan vliegend en kruipend gespuis bestaat.

maskersZoals ik hier al eerder schreef ─ in Kijk mama, een bietebauw bijvoorbeeld ─ hoef ik me eigenlijk niet te verkleden of een masker op te zetten om aan deze bloedstollende festiviteiten deel te nemen. Ik zie er namelijk van nature al behoorlijk onrustbarend uit. Desalniettemin heb ik besloten om me vanavond te vermommen, maar ik kan geen keus maken tussen mijn twee favoriete tronies. Van het Screammasker (rechts) krijg je gegarandeerd de stuipen, maar met dat Guy Fawkesmasker, ook Vendettamasker genoemd, met de duistere kwaadaardigheid van die sardonische glimlach, kan je ook iemand behoorlijk laten sidderen.

Ach, ik weet het niet. Weten jullie wat? Ik blijf gewoon thuis vanavond. Dat hele Halloweengedoe vermag me eigenlijk niet te bekoren en kan me derhalve aan de reet roesten. In plaats daarvan zal ik een grote klamp pannenkoeken bakken, die rijkelijk met echte boter en aardbeienjam bekleden, die met huid en haar in mijn voerklep stouwen, om daarna naar de finale van De Slimste Mens te kijken, terwijl ik zit uit te buiken op de sofa.

De liefhebbers onder jullie wens ik een enge, lugubere, ijzingwekkende, bloedstollende, onrustbarende, griezelige, hallucinante, sinistere en naargeestige slachtnacht.

Voetstoots

Habberdegrieks

Ik ben in tallieter gevallen.

De West-Vlamingen die dit lezen, weten meteen wat er met me aan de hand is. De bewoners van provincies waar andere dialecten gangbaar zijn, zullen nog even op tekst en uitleg moeten wachten, of tussendoor eventjes per Google uitwijken naar een plek op internet, waar men de betekenis van de uitdrukking onthult.

Het gebeurde eergisteren. Jullie zullen zich herinneren dat we toen een nogal wispelturige zondag beleefden, met sneeuw en andere ongemakken, die de gewone gang van zaken in niet geringe mate verstoorden. Ik had ’s morgens een vrij belangrijke afspraak in een Brugs hotel en aangezien ik een goede indruk wilde maken, ging ik daar uit de loog geborsteld heen. Nu hoort men een ernstig pak nooit te combineren met schoenen die voorzien zijn van rubberen zolen. Ik diende dus mijn comfortabele Riekers thuis te laten en mijn weergaloze, maar verraderlijke Ferragamo’s aan te trekken, die hier al eens eerder opgedoken zijn in Leuk binnenkomertje.

Zoals dat in Brugge meestal het geval is, kon ik mijn auto niet in de buurt van mijn bestemming kwijt en diende ik nog een vrij grote afstand te voet af te leggen. Het schouwspel dat ik op de besneeuwde voetpaden en spekgladde zolen ten beste gaf, zal ongetwijfeld op de lachspieren van wie me gadesloeg gewerkt hebben en getuigde alleszins niet van een groot evenwichtsgevoel, maar ik raakte heelhuids waar ik wezen moest en later ook weer zonder kleerscheuren bij mijn auto en thuis.

Ik had nog maar net mijn schoenen uitgetrokken en een zucht van opluchting geslaakt, toen ik zo driest een deur opende dat ik die met groot geweld tegen de rand van mijn rechtervoet smakte. En zo viel ik in tallieter, want ik brak zowel mijn kleine teen als zijn iets grotere buurman.

Ja, ik ben zeer zeker een lot uit de loterij, maar niet bepaald het winnende lot. Zijn er nog mensen die aan mijn onhandigheid twijfelen?

voetstoots