Gisteravond veranderde de negorij waar ik vegeteer in een Halloweendorp. Horden mensen zijn vrijwillig in die reusachtige piepzak ondergedoken, want er bestaat niets leukers dan bij elkaar kleumen en zich begillen in groepsverband.
Toen de duisternis inviel, trok er een stoet door de straten, of toch iets dat erop leek. Daarna kon men zowel een horrorhuis als een spookbos bezoeken, terwijl ontzettende griezels het marktplein onveilig maakten. Alle cafés en kroegen hadden zich zo angstaanjagend mogelijk opgetut en hingen derhalve vol doodshoofden, bloederige dolken, spinnenwebben en andere naargeestige toestanden. Er waren tal van attracties, optredens en animaties voorzien en wie dat wou, kon zich op een vrij podium uitleven.
Ik heb vanzelfsprekend aan het bloedstollende feestgedruis deelgenomen. Nu ja, ik ben gewoon even gaan kijken en waar ik me vertoonde, begonnen baby’s luidkeels te krijsen, verscholen kleuters zich met bange ogen achter hun moeder, sprongen bleke knaapjes angstig in de armen van hun vader, namen tienermeisjes gibberend de kuiten en kleumden nochtans manhaftige jongens bij elkaar, om vervolgens met een wijde boog om me heen te lopen. Zelfs de volwassenen staarden me aan alsof ik een geweer op ze richtte, of elk moment over ze heen kon kotsen. Alom veroorzaakte ik grote deining. Ik heb zelfs de prijs voor de beste vermomming in de wacht gesleept. Het gekke is dat ik niet eens vermomd was. Ik had zelfs geen masker opgezet. Begrijpe wie kan.
