Wetenschap bedrijven, is een visie op tafel leggen met het risico dat die onjuist blijkt te zijn.
Met die gedachte in het achterhoofd probeer ik op dit moment een systeem te ontdekken, waarmede ik de mensheid ongetwijfeld een dienst zal bewijzen. Het is een werk van lange adem. Ik tracht namelijk uit te vinden of men door het tot zich nemen van voedsel of drank zijn dromen kan beïnvloeden. Jaja, wie dacht dat ik een achterlijk ezelsveulen was, heeft verkeerd gedacht. Er zit zeer zeker geen minestrone in mijn kop en ik heb heel wat in mijn mars.
Vannacht ben ik bijvoorbeeld buitengewoon heerlijk bezig geweest. Met dromen. Ik zal niet verder uitweiden over wat er gebeurde en wat ik allemaal beleefde, want dan zou mijn blog binnen de kortste keren het etiket pornografie opgekleefd krijgen. Bovendien behoren dromen tot de intiemste roerselen van de mens en daar loop je niet mee langs straat of op internet te leuren. Ik toch niet.
Ik heb dus wonderbaarlijk gedroomd, over personen die ik ook in het echte leven gaarne zie, maar die in mijn dromen tot veel meer bereid waren dan in het echte leven. Kunnen jullie me nog volgen? Ik hoop het. Een wetenschappelijke uiteenzetting is op zich al geen sinecure en hersens lummelen soms lang in pyjama rond. Vanmorgen heb ik derhalve mijn eerste bevinding geboekstaafd:
Het eten van chocolade voor het slapengaan, heeft een positieve invloed op het dromen.
Ik heb het proefondervindelijk geconstateerd. Als ik voor ik tussen de lakens schuif een reep verorber, beleef ik avonturen waar men enkel van kan … dromen.
Ik ga door met mijn onderzoek, maar makkelijk is het niet, vooral ook omdat ik me ’s morgens zelden herinner wat ik ’s nachts gedroomd heb. Ik zei het al: het is een werk van lange adem.
