De spraakmakende en duchtig bekroonde filmtrilogie The Lord of the Rings moet ondertussen al enigszins belegen zijn, maar toch heb ik me nooit de moeite getroost om die te aanschouwen. In de kringen waarin ik verkeer ─ ce genre de personnes, assurées que la terre qui tourne sous leurs pieds bien chaussés ne tourne que par leur caprice ─ beschouwt men dat als een groot hiaat en schudt men soms meewarig het hoofd als ik opnieuw en nog maar eens laat blijken dat ik een soortement cultuurbarbaar ben.
─”Je loopt wel achter, hè?” zeggen ze dan met patroniserende, spottende vriendelijkheid. Of ook nog: “Ze hebben gebeld van ’t ziekenhuis. Je hersens zijn klaar.”
Zulke opmerkingen grieven me in de ziel en ik word er alleszins niet vrolijk van.
In een poging om de lacune aan te vullen heb ik onlangs de drie delen van het meesterwerk in mijn digicorder gevangen. Een week of wat geleden liet ik The Fellowship of the Ring op me los. Gisteren was het dan de beurt aan The Two Towers, waarin de als elfenprins Legolas vermomde Orlando Bloom op een avond meewarig naar de verte staart. Hij wordt de dramatische spanning gewaar, die men altijd voelt als geluk de catastrofe reeds in zich draagt en men beseft dat er niets heuglijks kan komen van hetgeen men onderneemt.
─”The stars are invisible”, slaat hij een onrustbarende toon aan en onheilszwangere muziek begeleidt zijn woorden, want hij beschouwt het ontbreken van die hemellichamen als een kwaad voorteken.
Wat wil nu echter het geval?! De stars are net zo min invisible als de sterren onzichtbaar zijn. Ik heb de scène even gefotografeerd:
Zien jullie hoe ze als vergoddelijkte vuurvliegen de hemel bespatten? Ik wil het niet beter weten dan een ander, maar in een film die miljoenen gekost heeft, verwacht men geen dergelijke slordigheden: een kwaad omen dat er eigenlijk geen is. Kennen jullie dat liedje van Toon Hermans waarin een vader op stap gaat, danig gecharmeerd raakt door een blonde schoonheid, maar vervolgens tot bezinning komt door een wratje op haar rug? Wel, voor mij zijn die sterren zulke wratjes. Schoonheidsfoutjes van een overigens overdonderende spektakelfilm.
