Stalken

Het was nog vrij vroeg in de kerstmorgen toen mijn mobieltje te kennen gaf dat er een sms voor me binnengelopen was, afkomstig van een persoon van wie het nummer zich niet in het geheugen van mijn toestel bevond.
“Joyeux noel mon ami john”, las ik.

Aangezien John net zo min mijn naam als een alias van me is, maar vooral omdat ik keurig netjes opgevoed ben, liet ik per kerende in mijn hoffelijkste Frans weten dat ik wellicht niet de beoogde ontvanger van het bericht met de kerstwensen was, omdat … tralala en reldeldel.

Ik kreeg vrijwel onmiddellijk antwoord, in schabouwelijk Frans en op nogal botte wijze: “Ces qui le num la”. 

Ik bleef blijk geven van fijngemanierdheid en deelde mee dat ik het niet nodig vond om me bekend te maken, aangezien … blablabla en ronflonflon.

We zijn ondertussen een etmaal later en ik heb inmiddels nog acht ronduit onbeschofte, om niet te zeggen gevaar uitwasemende berichten van dat onbehouwen sujet ontvangen en onbeantwoord gelaten. Het hele gedoe begint me te beknellen. Bewaar me, zeg! 

The Author