Gisterenmiddag rond een uur of vier, terwijl ik bezig was een onnozel fotootje van een trompetnarcis binnen te halen, floepte er plots een venster tevoorschijn op de monitor van mijn pc. Ik kreeg een onheilsboodschap te lezen, die schijnbaar afkomstig was van de Duitse Bundespolizei en me met alle zonden van Israël belaadde. Men had mijn IP-nummer betrapt op illegale praktijken, meer bepaald op het bezoeken van websites met kinderporno, sodomie en geweld tegen kinderen. Bovendien hield ik per e-mail contact met terroristische organisaties. Nogal wiedes dat ik voor het plegen van zulke lafhartige daden een geduchte straf verdiende. Men verzocht me om met bekwame spoed honderd euro te betalen en in afwachting daarvan zouden ze mijn computer buiten gebruik stellen.
Laten ze het nu doen ook!
Mijn pc weigerde alle dienst en ik begreep meteen dat ik het slachtoffer was van een inmiddels berucht gijzelvirus, want daar had ik over gelezen. Gelukkig kon ik met mijn oude en ietwat amechtige laptop op internet, om daar te vernemen dat ik mijn computer enkel via een nogal ingewikkelde procedure van de indringer kon bevrijden. Ik moest immers in de veilige modus het delicate register induiken en daar een aantal wijzigingen aanbrengen. Dat is absoluut mijn fort niet. Ik ben op school voor iets heel anders klaargestoomd en zo’n register boezemt me vrees in, net als alle ingewanden trouwens.
Maar goed, het is me gelukt, en hoewel deze prestatie me met kolossale trots vervult, heb ik daar toch een paar bedenkingen bij. Het is nog maar enkele maanden geleden dat een ander virus me tot een herinstallatie van Windows noopte en nu zit ik al opnieuw in de hoek waar de slagen vallen. Wie zijn toch die schoften die nodig internet moeten verpesten en het plezier van anderen vergallen? Ik pulk ze de ogen uit de kop, zodat ze kunnen kijken hoe ik ze in mekaar ram. Ik ruk hun knieschijven af om er hockey mee te spelen. Ik geef ze zo’n ros dat hun kleren uit de mode zijn als ze bijkomen. Ik mep ze tot pindastrooisel. Ik …
Neem me niet kwalijk dat ik me even laat meeslepen, al doe ik dat niet met tegenzin.
En waarom moet ik jaarlijks tientallen euro’s afdokken voor Norton Internet Security, als dat programma niet in staat is om mijn computer te beschermen en toestaat dat men me nu al twee keer met een nefast virus opzadelt?
Het is pas maandagmorgen en ik ben al in een humeur dat me naar een drankhol kan drijven. En dat allemaal door het downloaden van een onnozel fotootje van een trompetnarcis.
