Enkele weken geleden heb ik bij Nike wandelschoenen gekocht. Zij noemen het skateschoenen, om vooralsnog onnaspeurbare redenen. Ik heb er geen idee van aan welke normen een schoen eigenlijk moet voldoen om een skateschoen te zijn. Volgens internet zijn skateschoenen perfect te combineren met jeans en shirts, maar kunnen ze ook prima gedragen worden in combinatie met een overhemd, waardoor ze een interessant contrast tussen casual en netjes vormen. Kijk an!
Ik gebruik ze ook niet om te skaten. Wat hadden jullie gedacht? Ik versta namelijk de kunst niet om overeind te blijven op wat voor schaatsen dan ook. Ik trek ze aan om te wandelen, te keutelen, te slenteren en te kuieren en aanvankelijk was ik heel blij met die stappers. Ze zijn licht en toch stevig en ze lopen buitengewoon lekker, maar er is helaas een maar bij. De zolen ervan zijn op delicate wijze geribd en daardoor hebben die de neiging om allerhande onbenulligheden, zoals bijvoorbeeld steentjes, te verzamelen en niet meer los te laten.
Kom ik thuis van een verkwikkende wandeling en dan slaakt zo’n steentje een ijselijke kreet op een plavuis van het terras, als was het een vingernagel op een schoolbord. Daar gaan je ballen krom van staan hoor, in de veronderstelling natuurlijk dat je een man bent. Wat er op zo’n moment bij vrouwen gebeurt, weet ik niet, maar ik houd me aanbevolen voor tekst en uitleg. Soms vergeet ik ook mijn schoenen uit te trekken voor ik mijn woning betreed. Dan loop ik een geredelijke kans om met die parasietjes onherstelbare schade toe te brengen aan de parketvloer.
Kom ik thuis van een verkwikkende wandeling en zit ik op het terras die ribbels van mijn skateschoenen te flossen, zij het niet met tandzijde, maar met behulp van een schroevendraaier. Dat kan toch niet de bedoeling zijn, wel?
