Ik heb er niet de minste moeite mee om te bekennen dat ik tot voor een paar weken nooit van Michael Bublé gehoord had. Toen verscheen deze Canadese zanger op de televisie, om een kerstshow ten beste te geven. Tijdens zijn stemmig gezang raffelde ik rustig verder op het klavier van mijn pc, want ik zat niet meteen te zwijmelen, maar als achtergrondmuziek kon het er best mee door.
Hij trok het schier onvermijdelijke lied Blue Christmas op gang en na ongeveer anderhalve minuut mochten de muzikanten die hem begeleidden zich ook eens laten gelden. Nou moe! Dat was niet gering. Ze ontpopten zich ras tot een laaiend orkest. Ik hield gelijk op met tikken en mijn verrukkelijke verwondering maakte plaats voor gelukzalige verbijstering. Ik moet danig onder de indruk geweest zijn van hetgeen ze presteerden, want toen ik daarnet de aan hen gewijde notitie herlas, merkte ik dat ik me bij hoge uitzondering aan een contaminatie bezondigd had. Ik schreef namelijk: dat swingt als een tiet de pan uit.
Als jullie deze link aanklikken, kunnen jullie het nummer in kwestie ook beluisteren, maar oefen dan vooral anderhalve minuut geduld en je zult een uit de pan swingende tiet als beloning krijgen. Ik ben overigens duidelijk niet de enige enthousiasteling, want in de commentaren onder het filmpje gooit een fan al meteen haar slipje naar het scherm, waarop een fetisjist gezwind reageert dat ze het kledingstukje ook in zijn richting mag gooien.
Als we maar gezond zijn!
