Zelfs in deze digitale tijden ben ik nog steeds een grootverbruiker van allerhande kantoorspullen. Sommige mensen blijken dat te weten en als die dan ook nog bij een bedrijf werken dat zulke artikelen fabriceert of verhandelt, sturen ze me catalogi, hopend dat ik na wat verlekkerd vlooien tot het bestellen van een aantal zaken zal overgaan, wat ik dan ook af en toe doe.
In zo’n boekje ontdekte ik vanmorgen een papiersoort met niet alleen superieure kwaliteiten, maar tevens minimale milieueffecten. Bovendien trotseren die vellen moeiteloos de tand des tijds, want veroudering is tweehonderd jaar kansloos. Tweehonderd jaar! Dat vind ik best wel lang. Ik ben dan ook van plan om een aantal pakken van dat robuuste papier aan te schaffen, om er mijn weergaloze manuscripten aan toe te vertrouwen, maar eerst moet ik iemand vinden die over twee eeuwen, in 2212, de toestand van mijn geschriften kan controleren en eventueel schadevergoeding kan eisen als de vooropgestelde houdbaarheidsdatum een listige verkooptruc blijkt te zijn.
Heet iemand van jullie Methusalem?
