De kogel is door de kerk: vanaf 30 juni geldt er een algemeen rookverbod in Belgische horecabedrijven. Veel eigenaars van dergelijke etablissementen heffen nu al vertwijfeld de armen ten hemel en jammeren dat het bankroet daardoor welhaast onvermijdelijk is. Even dimmen, ja! Ik denk niet dat het zo’n vaart zal lopen en als er al eens een bedrijf over de kop gaat, zal dat wellicht aan andere factoren dan het bannen van de sigaret te wijten zijn, zoals bijvoorbeeld de krankzinnige prijzen van de consumpties en de soms schandalige manier waarop ze klanten geld afvlooien. Ik staaf dit even met een voorbeeld.
Tijdens de voorbije krokusvakantie was ik met een vriendin en haar twee kinderen aan de Belgische kust, waar we een fikse wandeling maakten en van de gedane inspanning bekwamen in een langs de promenade gelegen theeschenkerij. De rekening die men me voor een koffie, twee cola’s en een kwast presenteerde, bedroeg maar eventjes 18 euro, hetgeen ik op zijn zachtst genomen nogal overdreven vond. Wat me vooral intrigeerde waren de zogeheten supplementen, waarvoor ik 2 euro diende af te dokken en waaromtrent ik dus tekst en uitleg vroeg.
Ik had bij mijn koffie onder meer zo’n keurig verpakt biscuitje gekregen, dat ik vanzelfsprekend op gulle wijze aan een van de kinderen schonk, hetgeen al even vanzelfsprekend protest van het andere kind uitlokte. Dientengevolge liet ik een tweede koekje aanrukken en voor dat ‘supplement’ presenteerde men me dus de rekening. Als je het niet voor je fatsoen liet, zou je er wat van zeggen. Dat heb ik dus niet gedaan, maar ze zullen zeker aan mijn gezicht gemerkt hebben dat ik me nooit meer in hun theeschenkerij annex geldklopperij zal vertonen. Er mag een satelliet op mijn kop vallen!
Als er iemand failliet zal gaan, dan zijn het wel de bezoekers van zulke door poenpooiers geëxploiteerde neringen.
