Tag: vakantie

Kijk mij eens!

kleverOp het dorpsplein zag ik een auto die al jaren zijn houdbaarheidsdatum tartte en op de achterruit een klever torste ─ nu ja, torste? ─ van de Großglockner Hochalpenstraßen in Oostenrijk. Ik keerde op slag terug in de tijd, naar de jaren waarin vrijwel iedereen met dergelijke pleisters kenbaar maakte welke oorden men allemaal bezocht had, of waarvan men pretendeerde dat gedaan te hebben.

Buren van me hadden wel dertig van die dingen op hun voertuig aangebracht. God van de hoge hemel, wat waren die bereisd! Op een dag vertrokken ze met veel bombarie en door mij uitgewuifd naar Spanje, waarna ik ze twee dagen later op een kampeerterrein in de Ardennen aantrof. Ik denk niet dat ze daar toeristische stickers verkochten.

Gelachen dat ik heb. Nu ja, zij iets minder dan dat ik stiekem deed, al was dat meer gniffelen en gnuiven.

Hè hè, dat was leuk!

thuis

Ik heb de hele voorbije nacht in een Boeing 777-306 ER van KLM doorgebracht, om een afstand van bijna 12 000 km te overbruggen en vervolgens gemoedelijk op Schiphol neer te strijken. Dertien uur vliegen gaat me niet in mijn koude kleren zitten, niet in het minst omdat ik me nog steeds met tegenzin in hogere sferen waag en vooral ook omdat ik er maar niet in slaag om daarboven een dutje te doen, laat staan een dut.

Sinds vanmiddag ben ik opnieuw in Belgenland, dat nog natrilt van de bommen die tijdens mijn afwezigheid ontploften toen de lente nauwelijks één dag jong was. Hier, te mijnent, tonen bomen en struiken inmiddels trots hun pril gebladerte. De zon gooit af en toe wat goudstukken in de tuin en twee koolmezen zijn begonnen een nest te bouwen in een daarvoor bestemd kastje op het terras.

Kijk, daar fleurt een mens van op.

Waar is de draad, dat ik hem opvat?

Heureux qui, comme Ulysse, a fait un beau voyage …((Beginvers van een gedicht van Joachim du Bellay))

Net als de roemruchte Ulysse ─ die we in het Nederlands Odysseus plegen te noemen ─ het me in lang vervlogen tijden heeft voorgedaan, ben ik teruggekeerd van mijn zwerftocht langs de met losse hand uitgestrooide eilanden, die zich in de buurt van Griekenland uit het aanhankelijke blauw van de zee verheffen.

Het is mooi geweest, maar geluk moet nu eenmaal de bitterzoete smaak van eindigheid hebben.

De batterij is opgeladen. Mijn hersens zijn weer opgestart. Vanaf morgen sta ik opnieuw op de blogbarricaden.

Luier dan een pamper

Verleden jaar omstreeks deze tijd was ik uit de roulatie, omdat ik na een val in nogal gehavende toestand in het ziekenhuis terechtkwam en daar een paar weken diende te logeren. Het is hier toen stil geweest en aangezien dat ook nu weer het geval is, zullen sommigen van jullie allicht denken dat ik op de een of andere manier opnieuw in de soep geraakt ben. Dat is echter niet het geval. Het gaat me zowel naar den vleze als voor de wind en ik ben buitengewoon lustig van hart, maar ik neem het er even van: ik draai stationair, sta op een laag pitje en geniet van de milde kant van het leven met volledige inzet van mijn zintuigen.

Dat zal vermoedelijk niet heel lang meer duren, want mijn vakantiebudget begint op te raken.

Wees gegroet!

Ik ben niet goed met cijfers en rekenen zal nooit mijn favoriete tijdverdrijf zijn, maar af en toe dien ik me toch aan wat telwerk over te geven, teneinde mijn huishouden op de rails te houden. Op die manier heb ik ontdekt dat ik niettegenstaande mijn ongeval en alles wat daaruit voortvloeide ─ chirurgische ingreep, ziekenhuisverblijf, revalidatie ─ toch nog genoeg overhoud om even een stapje in de wereld te zetten. Mijn hart zong op van vreugde. Bovendien is mijn lichamelijke conditie de laatste weken met sprongen … nu ja, laten we rasse schreden nemen … vooruitgegaan, zodat ik niet meer terugschrik voor geografische ongemakken, zoals bijvoorbeeld bergen en dalen.

Als jullie dit lezen, ben ik dus goed en wel onderweg naar Buenos Aires, of misschien zelfs al in de Argentijnse hoofdstad aangekomen, waar het nu volop zomer is.

Jullie zullen het dus een aantal weken zonder mij moeten stellen, maar ik maak me sterk dat dit vermoedelijk geen al te heftige ontwenningsverschijnselen zal veroorzaken.

Bof ik eventjes! Dans met mij de tango d’amore …

Norte

En maar zwaaien, en maar blij kijken

vakantiebestemming

Als jullie dit lezen ben ik op weg naar mijn vakantiebestemming, waar ik tot 12 augustus hoofdkwartier houd.

De nieuwsgierigen onder jullie, die graag willen weten waar ik uithang, zullen wat moeite moeten doen om dat uit te vogelen.
Google Maps is nu voor iedereen beschikbaar en gratis bovendien. Via deze link ─ Google Maps ─ kom je daar terecht. Als je daar in het zoekvenster de hiernavolgende coördinaten invult, zul je haarfijn weten waar ik ondergedoken ben: 47.346167, 13.192370

En nu ben ik weg, want zoals we het in het West-Vlaams zeggen: me hat schuufelt (= mijn kont fluit = ik kan niet snel genoeg vertrekken).