Tag: Zwitserland

Op een blauwe maandag

Het Amerikaanse opperhoofd, Donald Trump, heeft een algemeen medisch onderzoek ondergaan en – hoe zou het anders kunnen? – daaruit blijkt dat hij ‘in blakende gezondheid’ verkeert. Dat hij zo getikt is als een ei op zondagmorgen laten we even buiten beschouwing. Hij is namelijk een stabiel en verlicht genie en het ligt in de aard van de mensen om genialiteit met waanzin te verwarren.

In Zwitserland mogen kreeften niet langer levend worden gekookt. Dat staat daar voortaan in de wet. Blij toe, maar ik vraag me toch af hoe men dat in vredesnaam zal controleren. En mogen de Zwitsers dat gedierte nog op ontstellend brutale wijze de poten afrukken, om de toegetakelde wezens vervolgens levend op een grill te gooien, zoals die onbenul en prutskok Piet Huysentruyt het ons destijds heeft voorgedaan? Ik zal het hem nooit vergeven. Van mij mogen er hele horden kreeften in zijn kloten bijten als hij zich op een mooie dag in de zee waagt, hetgeen op zich al geen bijzonder fraaie aanblik oplevert.

MissAngeline Flor Pua – het zal eenieder meteen duidelijk zijn dat zij een Belgische onderdane is – oogt enigszins exotisch, maar zij is niettemin de nagelnieuwe Miss België. Het mooie meisje stoort zich in hoge mate aan de racistische uitlatingen op sociale media naar aanleiding van haar verkiezing. Ze zegt: “‘Het kwetst me enorm … waarom mensen beoordelen op basis van hun uiterlijk?”
Ik ben het volkomen met haar eens, maar anderzijds zit ik toch met een vraag: zijn missverkiezingen eigenlijk iets anders dan een beoordeling van mensen op basis van hun uiterlijk?

Tombe la neige

Ik heb zo van die bevliegingen …

Vanmorgen kreeg ik plots zin in knisperverse croissants met een lik boter en een kwak honing. De boter en de honing had ik in huis, maar die croissants niet, dus nam ik de kuierstokken en begaf me op weg naar het dorp en de aldaar gehuisveste bakker. Het duurde niet lang of het begon gemoedelijk te sneeuwen, waardoor er ras een lied in me opwelde: Leise rieselt der Schnee. Ik zette het op een zingen, weliswaar niet uit volle borsten     … eh … borst, want ik wilde niet voor gek lopen, maar eerder neuriënd en bijna net zo zacht als de leise rieselende Schneeflöckchen.

daklawineIn het dorp stuitte ik op een met een vlotte babbel gesierde kennis en terwijl hij me met woorden omstrengelde, ging het sneeuwpak op het dak dat zich boven ons uitstrekte onverhoeds aan het schuiven, om vervolgens gezwind het dak te verlaten en neer te storten op … Kunnen jullie het raden? Dan hebben jullie waarschijnlijk verkeerd geraden, want niet ik, maar mijn kennis was het slachtoffer. Ik deelde slechts in heel geringe mate in de brokken.

Desalniettemin zette dit ongelukje me aan het denken. Verslingerd als ik ben op in sneeuw gedompelde bergdorpen was ik van plan om eerlang naar het Zwitserse Engelberg te reizen. Ik kan daar namelijk gratis en voor niks logeren, hetgeen vanzelfsprekend mooi meegenomen is voor een spaarzaam, om niet te zeggen gierig mens. Bij nadere beschouwing zou ik dat echter beter niet doen. Het kan haast niet anders of ik zal daar onder een lawine terechtkomen. Ik kan wel wat leukers verzinnen. Zo is het in mijn geboorteland nu volop zomer … Ook daar kan ik gratis en voor niks logeren. Zou ik?