Ik keek zondag laatstleden met enige verstomming naar een ‘zangeres’ – met name Tuto Puoane – die in het televisieprogramma De Zevende Dag haar opwachting maakte en er een paar nummers uit haar nieuwe album – Wrapped in Rhythm – ten beste mocht geven. Nu ja, ten beste? Men kan me folteren met dit soort deunen.
Ik kan me toch echt niet voorstellen dat er zich op deze aardkloot mensen bevinden, die door deze ‘muziek’ dusdanig in vervoering raken dat ze ’te vierklauwe’ naar een winkel snellen om er zich dat album aan te schaffen.
Maar goed, het zal ongetwijfeld aan mij liggen. Ik heb namelijk de smaak en de finesse van een wrattenzwijn.
Op dit moment is er eigenlijk niet veel gaande in mijn leven en mijn wereld. Ik draai stationair, of op ralenti zoals dat in het Vlaams heet. Ik heb dan ook weinig te melden, behalve misschien dat ik toch even een gedachte aan de zeer door mij bewonderde Nelson Mandela wil wijden. Ik kan dat niet beter doen dan met de woorden van de Zuid-Afrikaanse president, Jacob Zuma: