Tag: voetbal
Beeldwoordenboek 17
De afgang
De Rode Duivels zijn na hun ontluisterende Franse deconfiture met de staart tussen de hangende bokkenpoten teruggekeerd in ons dierbaar België, ons heilig land der vaad’ren, zij het niet van mijn vader. Het is gebleken dat we een veel te hoge dunk hadden van ons nationaal elftal en dat individuele kwaliteit niet volstaat om een team te vormen.
Ik ben blij dat we eindelijk van die danig opgeklopte hype verlost zijn. Willen of niet, we werden met zijn allen meedogenloos meegesleurd en ondergedompeld in een opgefokt en artificieel commercieel opbod. Iedereen wilde een graantje meepikken en laten we wel wezen: ik hoef echt geen voetballer op mijn blikje cola of bier en vlaggen, shirts, spiegelhoesjes, pruiken zijn niet aan mij besteed. Ik zal me daar een beetje belachelijk maken.
Ik lees dat iedere Rode Duivel, niettegenstaande de povere prestatie, een slordige € 361.900 binnenrijft. Dat mag dan misschien een brutobedrag zijn, toch blijf ik het een buitensporige beloning vinden voor die over het paard getilde blaaskaken en het staat absoluut niet in verhouding tot hetgeen ze ervan terechtgebracht hebben.
Meer zelfs: ik vind het onfatsoenlijk.
Brexit en #engice
Het zit de eigengereide Britten duidelijk niet mee de laatste tijd. Hun voornemen om uit de Europese Unie te stappen zorgt voor nogal wat binnenlandse strubbelingen en nu hebben een stel IJslandse voetballers het bestaan om het Engelse team in de pan te hakken en uit het Europese Kampioenschap te kegelen. Het zou me niet verbazen als ze binnenkort de Noordzee willen verlaten, of dat ze een petitie opstarten om de wedstrijd opnieuw te spelen.
Sluikreclame
Ik heb weinig en misschien zelfs geen verstand van voetbal. Desalniettemin heb ik gisteravond de ontmoeting tussen België en Italië gadegeslagen, want ik wilde toch eens weten waar heel die hype, waarmee men ons al maanden om de oren slaat, nu eigenlijk op stoelt. Ik had beter in mijn broek gescheten.
Voorzien van een blikje blond bier van Hoegaarden en een grote zak chips van Lay’s nestelde ik me op de bank, toegerust met een driekleurig vlaggetje dat ik van Coca Cola heb gekregen en een toeter, die ooit de hoorn van een Oostenrijkse koe geweest is. Wel, die zogeheten Rode Duivels bakten er twee keer niks van, zodat ik achteraf van pure armoede maar zelf de hand aan de pan sloeg en wentelteefjes bakte, die ik rijkelijk onder cassonade van Graeffe bedolf en opvrat. Was dat even lekker!
Wentelteefjes … Verloren brood … Mijn moeder noemde die dingen ‘klakkers’. Waar dat woord vandaan komt, mag de duivel weten. De Rode Duivel.
Kanttekeningen ─ 5
1.
Kris Peeters ─ vicepremier en minister van Werk in Belgenland ─ verklaarde onlangs in een interview: “Iedereen in dit land leeft boven zijn stand. Wij allemaal.”
Het is dan ook verbazingwekkend dat de regering waartoe Peeters behoort het nodig vindt om ons opperhoofd ─ Fluppe van België ─ een opslag van zo maar eventjes € 39.000 te geven, terwijl dat volstrekt nutteloze heerschap al een jaarlijkse dotatie van € 11.651.000 in de schoot geworpen krijgt, om van alle voordelen in natura nog te zwijgen.
Ik heb het hier al eerder en bijna tot vervelens toe gezegd, maar ik blijf het herhalen: afschaffen die handel!
2.
Muhammad Ali, alias Cassius Clay, is dood en inmiddels ook al begraven, nadat men hem wereldwijd uitbundig wierook toezwaaide en onder loftuitingen bedolf. Zelf vond ik hem een ijdelzuchtige kwek, die zijn eigendunk nauwelijks kon tillen, onnatuurlijk veel van zichzelf leek te houden en aan de bron der intelligentie slechts de lippen bevochtigd had, zelfs toen de herfst in zijn hoofd nog niet was ingetreden. Ik staaf dit even met een van zijn citaten:
All white people are devils … Blacks are no devils … Everything black people doing wrong comes from the white people. Drinking, smoking, prostitution, homosexuality, lying, stealing, gambling: it all comes from the white people.
Alle blanken zijn duivels … Zwarten zijn geen duivels … Alles wat zwarten fout doen, komt van de blanken. Drinken, roken, prostitutie, homoseksualiteit, liegen, stelen, gokken: het komt allemaal van de blanken.
Muhammad Ali
Hij was een man die goed kon vechten, al weet ik niet wat daar de verdienste van kan zijn.
3.
Dan denk je dat je alles gezien hebt en dan krijg je dit nog:
Het moet niet nog gekker worden.
Eentje voor de zondag ─ 10
Ik begrijp niet waarom er bij voetbal op televisie een commentator moet vertellen wie de bal heeft en wat hij ermee doet. Zitten er dan zoveel blinden voor het ruitje?
Wat schuift het?
Ik heb wat te vieren. Vanavond om halfacht zal het namelijk vijf jaar geleden zijn dat ik mijn laatste sigaret opstookte. Ik besef dat dit een nogal onnozele aanleiding is om in feestgedruis los te barsten, maar met de jaarwisseling heb ik besloten om iedere gelegenheid ─ hoe onbenullig ook ─ aan te grijpen om in een goed humeur te sukkelen en, in afwachting van het vermoedelijke niets, plezier te beleven aan het voorlopige iets.
Ik stel verheugd vast dat ik in die vijf rookloze jaren behoorlijk wat geld uitgespaard heb ─ twee tot drie pakjes per dag lopen aardig in de papieren ─ al is dat bedrag een lachertje als ik het vergelijk met hetgeen de Belgische voetballer, Eden Hazard (24), voortaan zal vangen. Hij heeft bij de Engelse topclub Chelsea een nieuw contract ondertekend en voortaan zal hij € 270 000 binnenrijven. Da’s een aardig jaarinkomen, dacht ik nog. Daar teken ik voor.
“Per week”, voegde de nieuwslezer daar fijntjes aan toe.
€ 270 000 per week?! Het weze me toegestaan om dat ‘lichtjes’ overdreven te vinden. Herstel! ik vind het ongehoord en zelfs obsceen. Geen mens kan dit waard zijn en alleszins geen voetballer. We leven in bizarre tijden.
Koude benen!
De deelnemers aan de Ronde van Frankrijk repten zich met bekwame spoed naar Londen. De televisie versloeg dat rechtstreeks, tot plots de uitzending onderbroken werd voor wereldschokkend nieuws: het vliegtuig dat De Rode Duivels uit Brazilië terugbracht, stond op het punt om in Zaventem neer te strijken. Hetgeen geschiedde.
De brandweer van de luchthaven rukte uit om het toestel te besproeien ─ een huldigingsritueel dat slechts voor weinigen weggelegd is ─ en ons aller Elio Di Rupo ─ premier van hangende zaken ─ stond in feestverpakking met strik paraat om het voetbalclubje te verwelkomen, als betrof het echte helden. De ministers van hangende zaken, Pieter De Crem en Didier Reynders waren nergens te bespeuren. Die zijn enkel van de partij als ze op kosten van de belastingbetaler met een legervliegtuig naar Brazilië kunnen fladderen: een snoepreisje waarvan de vlucht alleen al een slordige tienduizend euro kost en dat kennelijk voor herhaling vatbaar is, want ze hebben het bestaan om er twee keer van te profiteren. En wij maar betalen voor die parasieten!
Wat mij betreft, is het nu toch echt welletjes geweest. Kan men alstublieft een einde breien aan dat circus en die danig opgefokte heisa? Ik heb er meer dan mijn bekomst van. Trouwens, wat hebben die Rode Duivels eigenlijk gewonnen? Niets! Nul, prot, nogabal! Ze hebben gewoon wat tegen een bal geschopt. En tegen andermans schenen.
Kiezen doet verliezen
¡Vamos, Argentina!
Gaan met de banaan, België!
Aangezien ik ontsproten ben aan de liefdesrelatie van een Belgische (Vlaamse) moeder en een Argentijnse vader weet ik niet voor wie ik vanavond moet supporteren.
Ach, we lossen het simpel op: ik zal gewoon niet naar de wedstrijd kijken en daarvoor hoef ik me zelfs geen opoffering te getroosten, want voetbal interesseert me geen fluit.