Tag: VAB

Nog even murmureren in 2018

Toen ik me met mijn fiets in Nergenshuizen bevond, ontstond er plots een verontrustend gedokker onder mijn kont. Hetgeen ik vreesde, werd bewaarheid: ik had een lekke achterband. Ik maakte luidkeels mijn ongenoegen kenbaar ─ ik reed immers op zogeheten lekbestendige banden ─ maar aangezien er zich geen levende ziel in de wijde omgeving ophield, was er niemand die dat hoorde.

Ik trok mijn mobieltje en telefoneerde naar de fietsbijstand van de VAB, want ik betaal die luiden ieder jaar € 45, teneinde vakkundige hulp te krijgen als mijn rijwiel het onverhoeds laat afweten. Ze zouden een mannetje sturen, maar het kon wel een uur tot vijf kwartier duren voor ik die zag opdagen, want het was heel erg druk in de wegenwachterij.

Vijf kwartier duurt lang, vooral als je blootgesteld bent aan weer en wind en nergens kunt gaan zitten, maar anderzijds kan en mag ik natuurlijk niet verwachten dat zo’n monteur me op stel en sprong uit de brand komt helpen. Net toen het vijfde kwartier op het punt stond te verstrijken kreeg ik een sms-bericht dat me mededeelde dat ik nog een halfuurtje langer geduld zou moeten oefenen. Ik loosde een putdiepe zucht en er ontsnapte een vloek aan mijn mond, maar nog steeds was er niemand die dat hoorde.

Vijfentwintig minuten later verscheen de wegenwachter en hij verstond zijn vak, want binnen de kortste keren barrebokste hij de klus en dat deed hij met verbluffende handigheid en bijna achteloze zwier.

Een dag of wat later verzocht VAB me per e-mail om een beoordeling van de tussenkomst. Ik gaf een acht op tien. Als ik louter de monteur had moeten evalueren, zou ik die zeker met een tien bedacht hebben, maar het lange wachten zette een domper op mijn cijfer.

Het weer was me gelukkig goedgezind geweest, want in anderhalf uur kan er veel gebeuren en regende het de hele tijd op zeer doeltreffende wijze, weerklonk de loeiende spotlach van stormwind, graaiden er gretige bliksems door de lucht, veranderde sneeuw het mij omringende landschap in een kerstkaart, vroor het stenen uit de grond, deed een aardbeving de wereld rondom mij stuiptrekken, kreeg een vulkaan het danig op zijn heupen, donderde er een tsunami of een lawine op me af, raakte ik ondergedompeld in een schuimbekkende overstroming, zakte ik weg in een reusachtig zinkgat …

De rampen zijn de wereld niet uit. Het zijn allemaal dingen die kunnen gebeuren. Ook in West-Vlaanderen. Zeker in West-Vlaanderen. Vooral in West-Vlaanderen.

Ga heen en zondig niet meer!

Mag ik misschien even een oude koe uit de sloot halen?

Een week of wat geleden heb ik in Daar zal je op zitten wachten mijn ongenoegen geuit over de krakkemikkige, of zelfs onbestaande dienstverlening van de VAB-pechverhelpingsdienst voor fietsers. Men liet me immers met een gebroken zadel in de kou staan en in mijn eigen sop gaarkoken. Daar was ik allerminst opgetogen over. Nu heb ik in dit verband onderstaande e-mail van VAB ontvangen:

Geachte heer

Het is voor ons van groot belang dat onze klanten zeer tevreden zijn over onze dienstverlening. Daarom hebben we, naar aanleiding van uw telefonisch contact, een onderzoek ingesteld met betrekking tot hetgeen u aankaart.

Uit ons onderzoek is gebleken dat onze medewerker uw bijstandsaanvraag jammer genoeg allesbehalve professioneel afhandelde. Wij kunnen onze verontschuldigingen hiervoor dan ook niet genoeg benadrukken. Er werd u immers geen kans gegeven om uit te wijden (sic!) over de precieze omstandigheden van de pech. Mocht dit, zoals het hoort, wel gebeurd zijn, dan hadden wij uiteraard meteen bijstand voorzien. Een van onze wegenwachters zou er vervolgens voor gezorgd hebben dat zowel uzelf als uw fiets op de gewenste locatie geraakte. Uw dossier werd ondertussen met al onze medewerkers besproken, waarbij het belang van een goede en duidelijke situatieschets nogmaals werd onderstreept. Op die manier hopen wij gelijkaardige situaties in de toekomst te allen tijde te vermijden.

Wij zijn helaas niet meer in de mogelijkheid om dit voorval recht te zetten, maar wensen onze verontschuldigingen toch graag nog symbolisch te bevestigen door uw contract VAB-fietsbijstand kosteloos met een jaar te verlengen. U kan dit nagaan in het bijgevoegde polisoverzicht.

Graag bedanken we u voor het doorgeven van deze informatie. Dit stelt ons in staat onze dienstverlening voortdurend te verbeteren. Wij hopen dan ook om u in de toekomst te kunnen blijven overtuigen van ons engagement en staan uiteraard ook steeds tot uw dienst voor eventuele vragen of reacties.

Hoogachtend

Ondertekend door de manager Alarmcentrale en de manager Klantenservice

Ik ben daar vanzelfsprekend blij mee, in die mate zelfs dat ik de taalfout ─ uitwijden in plaats van uitweiden ─ door de vingers wil zien.

En nu sodemieter ik die oude koe definitief de sloot in.

Daar zal je op zitten wachten

In een vroeger leven heb ik hier de loftrompet gestoken over en wierook gebrand voor de pechverhelping voor fietsers van de VAB. Lees in dit verband Fietsbijstand en Een heugelijke tijding. Ik vrees dat ik wat voorbarig geweest ben met mijn tuitingen. Er is me namelijk een minder prettige ervaring met deze dienst te beurt gevallen en dat wil ik toch even aan jullie kwijt. Als het slecht is, zeg ik het ook.

Tijdens een van mijn talloze zwerftochten hoorde ik plots een onheilspellend geluidje en meteen daarna ging mijn fietszadel letterlijk te gronde. Ik kon dat ding geen ongelijk geven. Als ik iedere dag van mijn lieve leven onder een mannenkont diende te slijten, zou ik er ook de brui aan geven. Ik bevond me in Nergenshuizen. Gelukkig had mijn mobiel GPS aan boord, zodat ik haarfijn kon bepalen op hoeveel graden, minuten en seconden noorderbreedte en oosterlengte ik aan het onheil ten prooi gevallen was. Voorzien van die gegevens telefoneerde ik naar de alarmcentrale van de VAB, waar ik het luisterend oor van een meisje of een vrouw vond.
“Een ogenblikje”, zei ze, nadat ik haar tekst en uitleg had verschaft over wie ik was en wat er met me scheelde.
In afwachting trakteerde ze me op het soort pokkenherrie dat sommigen muziek noemen, maar daar hoor ik niet bij.

Haar ogenblikje duurde iets meer dan drie minuten en toen kwam ze met de verrassende mededeling dat er geen bijstand voorzien was voor een gebroken zadelpen en dat ik me tot een fietsenmaker diende te wenden. Ik protesteerde heftig en argumenteerde me ongeveer de ziel uit het lijf, maar ze liet me gewoon aan mijn lot over.

Na een wandeling van zes kilometer kon ik me eindelijk opnieuw in een zadel hijsen en huiswaarts fietsen, waar ik me meteen in de Algemene Voorwaarden van de VAB-fietsbijstand verdiepte en onder veel meer las:

De immobilisatie moet ontstaan zijn uit een ongeval, een technisch defect, een lekke band, batterijprobleem, vandalisme, diefstal of poging tot diefstal.
Indien de fiets ter plaatse niet door de VAB-wegenwachter terug rijklaar kan worden gemaakt, heeft men recht op één gratis vervoer van de aangesloten fiets. De fiets wordt gebracht naar de plaats die het meest geschikt is voor de herstelling. De bestuurder kan tijdens deze rit meerijden naar de bestemming van de fiets.

Ik heb meteen de klachtendienst gebeld en hen gezegd dat een gebroken zadelpen wel degelijk een technisch defect is, dat ik dus recht had op de hulp van een wegenwachter en dat die me, als hij het zadel niet kon herstellen, naar een fietsenmaker had moeten brengen. Men verzekerde me dat men de zaak nauwgezet zou onderzoeken en dat ik binnen de tien weken een antwoord mocht verwachten. Tien weken?! Daar zal je op zitten wachten. Voor iets dat zo klaar en helder is als geslepen glas!? Werken ze bij de VAB nog met perkamentrollen en vederpennen misschien?

Ik heb niet gekregen waar ik recht op had en dat zullen ze moeten compenseren. Zeker weten!