Tag: Spanje

Sport en Spel

Handel en wandel

epke

De Olympische Spelen lopen op hun laatste benen, of doen een beroep op andere lichaamsdelen die men voor sportdoeleinden pleegt te gebruiken. Ik heb er niet bijster veel aandacht aan besteed, want ik ben niet echt een sportieveling, zelfs niet in de passieve zin.

Tot mijn verbijstering en die van het hele Nederlandse koninklijke gezin zag ik Epke Zonderland van zijn stokje vallen ─ ik bedoel een rekstok ─ en niet zonder bewondering was ik er getuige van hoe hij na die doodsmak overeind krabbelde, om doodgemoedereerd opnieuw aan zijn oefening te beginnen. Ga d’r maar aan staan!

Ook heb ik gezien ik hoe de Red Lions ─ de Belgische mannelijke hockeyploeg ─ bij de aanvang van de halve finale tegen Nederland onvervaard en a capella het Belgische volkslied ten beste gaf, toen de muziekinstallatie van het stadion het liet afweten. Dat ze de wedstrijd achteraf nog wonnen ook, verschafte me intense vreugde.

En dan was er nog dat lieftallige ankervrouwtje van het sportjournaal, die ten prooi aan opperste staat van opwinding verklaarde: “Terwijl de Belgen de medailles aaneenrijgen op de Olympische Spelen …” Aaneenrijgen?! Men moet nu ook niet overdrijven. Met zes medailles in veertien dagen kan er volgens mij bezwaarlijk van aaneenrijgen sprake zijn.

Nu is de Vuelta a España aan de beurt, die in de wandeling de ronde van Spanje heet. Als fervent supporter van Chris Froome mag ik dat evenement zeker niet missen, ook al ben ik slechts een passieve sportieveling. Gaan met de banaan! Jammer dat ik het uitgerekend in deze periode beroepshalve zo druk heb.

Dingen des levens

Onderweg

Poeppijn
Op een plek waar alleen maar verten te zien waren, kruiste mijn fietspad zich met dat van een echtpaar en hun dochtertje van naar schatting zeven jaar, maar het is jullie inmiddels genoegzaam bekend dat ik heel slecht in het schatten van leeftijden ben. Het meisje verplaatste zich met een pastelroze fietsje, waarvan de stuurstang gefestonneerd was met een bloemenguirlande. Plots zette ze een indrukwekkende keel op.
─”Mama, mijn poep doet heel erg pijn!” riep ze met een stem waarin zich zowel opstandigheid, als protest en geweeklaag ophielden.
─”Tja meisje …” kreeg ze als antwoord en ik hoorde de wanhoop van een moeder, die zich voor een voldongen feit geplaatst ziet.

Wat moet je in Nergenshuizen aanvangen met een kind dat last heeft van zadelpijn? Ik zou het ook niet weten.

Eilandhoppen
Jullie zullen ongetwijfeld gemerkt hebben dat ik hier een paar weken afwezig bleef. Ik bevond me, in opdracht van een reisorganisator en allerminst tegen mijn zin, op de met losse hand uitgestrooide eilanden, die zich ten westen van Marokko en de Westelijke Sahara boven de zeespiegel van de Atlantische Oceaan verheffen en bekend staan als de Canarische Eilanden. Niets is beter dan betaald te worden voor iets waarvan je geniet.

Het spreekt vanzelf dat men me zulke ‘klusjes’ in onbeperkte mate mag blijven aandragen. Ik hoop dat men me bij een volgende gelegenheid uitstuurt naar eilanden in de Stille Zuidzee. Pukapuka bijvoorbeeld. Of anders Aitutaki. Ik ben niet kieskeurig.

Ondertussen op het naaktstrand 18

Sprokkels

Op een naturistenstrandje in het Spaanse Nerja lag een man te zonnebaden en zichzelf bloot te geven, tot er opeens een hond verscheen die hem aanviel en genadeloos in de geslachtsdelen beet, meer bepaald in zijn telende ballen. De verwondingen van de man waren zo ernstig dat men hem naar het ziekenhuis diende over te brengen. Van de hond ontbreekt vooralsnog elk spoor.

teelballen

Spanje op zijn smalst

Laagvlieger

De beschaving van een samenleving valt af te meten aan de wijze waarop ze met dieren omgaat.
Mahatma Gandhi

matadorSpanje is nooit een diervriendelijk land geweest, maar nu maken ze het naar mijn mening toch al te bont. Het parlement heeft het namelijk bestaan om het stierenvechten als immaterieel cultuurerfgoed te erkennen. Ik sta perplex. Zijn ze daar nu allemaal op hun kop gevallen en blijven stuiteren? Nu ja, men kan weinig heil verwachten van een land waarvan de koning doodgemoedereerd op groot wild jaagt en voor zijn plezier olifanten neerknalt, om er dan zo fier als een gieter naast te poseren.

Een barbaars volksvermaak heeft geen enkele culturele waarde. Wat is er in vredesnaam verheffend aan het langdurig martelen en vervolgens afmaken van dieren door macho’s, die in een maf en schrikbarend nauw glitterkostuumpje met hun lul lopen te leuren?

Zullen we het palingtrekken, het gansrijden en het katknuppelen ook maar weer invoeren en als cultureel erfgoed beschouwen dan?

Let the beast go!

Verweggistan

In de Spaanse stad Pamplona hebben ze de jaarlijkse stierenlopen weer gehad. Elke ochtend van het achtdaagse festival ter ere van San Fermin jaagt men er vechtstieren door de nauwe straten, waarbij mannen hun mannelijkheid proberen te bewijzen door voor de in paniek verkerende stieren uit te blijven lopen. Dat leidt niet zelden tot valpartijen en confrontaties, waarbij er geregeld doden vallen.

De eindbalans van dit jaar vermeldt 38 gewonden. Die slachtoffers kunnen hun mannelijkheid nu in het ziekenhuis bewijzen. Het weze mij vergeven dat dergelijke berichten mij enigszins verheugen. Schadenfreude ist die schönste Freude, denn sie kommt von Herzen … en leedvermaak mag dan volgens Arthur Schopenhauer des duivels zijn, het overmant me telkens als getergde en gemartelde dieren zich op hun belagers wreken. Het is leedvermaak met een goed geweten.

Afschaffen die handel! Dat ze op een mechanische rodeostier kruipen om hun mannelijkheid te bewijzen, zoals onze vroegere premier, de weergaloze macho en soepele cowboy Dehaene, het ons heeft voorgedaan.

Let the beast go!