De televisie nam me mee naar een feestje in de Joenaaitut Steets, waar ook president Obama en zijn charmante gade acte de présence gaven. Op het podium verscheen plots een diva – de zangeres Aretha Franklin – die ingeduffeld was alsof er een nieuwe ijstijd naakte, want ze droeg een ronduit bespottelijke bontjas. Aldus opgeteljoord nam ze plaats achter een piano en ze begon een lied te kwelen. President Obama zag zich genoodzaakt een traan weg te pinken, waarschijnlijk vanwege het grote aantal onschuldige dieren die voor het vervaardigen van dat kledingstuk vermoord waren.
In deze zorgelijke tijden – niet in het minst wat het in stand houden van natuur, flora en fauna betreft – is zo’n uitmonstering stuitend, zelfs als de draagster ervan de Kween of Soul is.
Ik dommelde in, maar af en toe opende ik de ogen om een lodderige blik op het scherm te werpen, waar een handige balk me verklapte hoeveel kiesmannen de beide kandidaten al achter zich hadden kunnen verzamelen. Vanmorgen om vijf uur schakelde ik dan over naar de uitzending van de Vlaamse televisie, zodat ze daar toch op minstens één kijker konden bogen en al hun moeite derhalve niet voor niks was geweest. Ze hadden zowaar de notoirste Amerikakenner van Belgenland en belendende percelen uitgenodigd: de politica Gwendolyn Rutten. Die putte zich uit in gemeenplaatsen en oppervlakkigheden, roerde met graagte wat Engels door haar Nederlands en bleef tot vervelens toe herhalen dat ze in Amerika geweest was. 
Toen ik gisteravond de koelkast opende, trof ik daar een restje wildpaté aan. Ik vrat het op. Daarmee was mijn honger echter niet gestild, dus besloot ik ook nog een bekertje yoghurt met bosvruchten soldaat te maken door het in mijn voerklep te stouwen. Godjezuskankerchristus! Wat was dat een niet te vreten smakenallegaartje. Van yoghurt na paté krijg je gegarandeerd een wel heel gore smaak in de mond, dus raad ik het jullie met klem af. 
Terwijl wij het hier te lande met een Baraque Michel of zelfs een Baraque Fraiture moeten stellen, die dus geen frietkramen zijn, maar uitstulpingen in het Belgische landschap, kunnen de Verenigde Staten van Amerika met een Barack Obama uitpakken: een mens van vlees en bloed, die een redelijke kans maakt op een tweede ambtstermijn als president.
In de United States klimt de jaarlijkse slachtpartij van kalkoenen naar een hoogtepunt, omdat de traditie nu eenmaal wil dat die opgebaarde vogels morgen als hoofdgerecht de dissen ter gelegenheid van Thanksgiving sieren. Voor dat feestgedruis losbarst, zullen de media echter nog veel aandacht besteden aan een nogal onnozele ceremonie in het Witte Huis, waar president Obama vanavond genade zal verlenen aan twee van die hoenderen. Iemand zal de Verenigde Staters toch eens duidelijk moeten maken dat men enkel genade kan schenken aan wie iets misdaan heeft. Ik ben er zeker van dat die kalkoenen niets op hun kerfstok hebben.