“Er zijn grootscheepse legeroefeningen aan de gang”, deelde de nieuwslezer mee en aangezien hij bij de televisie werkte, kwamen daar onvermijdelijk beelden van.

Nu heb ik niet zo’n vreselijk hoge pet op van strijdkrachten in het algemeen en het leger van dit heikneuterland in het bijzonder. Ik verwachtte ook geen landing in de trant van die in Normandië, maar als men het adjectief ‘grootscheeps’ gebruikt, lijkt het me logisch dat er ook ‘grote schepen’ aan te pas komen, zoals bijvoorbeeld oorlogsbodems, kanonneerboten, mijnenvegers, torpedojagers, kruisers, fregatten, onderzeeërs, of zelfs vliegdekschepen. Het kutzooitje dat we te zien kregen leek helemaal nergens op en strekte allerminst tot aanbeveling. Enkele rubberbootjes zwalpten op de baren en gooiden even later wat manschappen op het strand, die grote stoerheid aan den dag legden en zowaar tamelijk gezwind een duin veroverden. Een onnozele duin! Koude benen!

Als mijn vader nog leefde, zou hij zich omdraaien in zijn graf en zeggen: “Ga daarmee naar den oorlog!”