Zijn dromen inderdaad bedrog, of zou de bewering dat ze een voorspellend karakter hebben op waarheid berusten? Ik mag van harte hopen dat ze ons geen kijkje in de toekomst verschaffen, want dan ziet die er voor mij niet bepaald rooskleurig uit. Ik heb tijdens de voorbije nacht namelijk gedroomd dat ik in een vliegtuig zat, waarvan de motoren er opeens eensgezind de brui aan gaven, zodat het toestel als een blad in de herfst naar beneden dwarrelde ─ feuille morte heet dat in het jargon ─ om vervolgens met een splijtende vaart op aarde terecht te komen. Ik kan jullie niet vertellen wat er daarna gebeurde, want ik lag natuurlijk aan gruizels en was dus zo dood als een pier, maar bovendien schrok ik wakker …
Nu wil het toeval dat ik me morgen aan boord van zo’n helse machine zal hijsen en mijn lichaam aan vier straalmotoren toevertrouwen, zij het niet van harte. Ik worstel immers al mijn hele leven met een slopende vliegangst, die me leegzuigt en zo nerveus als een kolibrie maakt. Je hoort me niet beweren dat ik een enthousiast luchtreiziger ben en die droom is allerminst bevorderlijk voor mijn gemoedsrust, maar toch blijf ik het lot tarten en hoop ik zaterdag heelhuids in Buenos Aires neer te strijken, waar het nu volop zomer is en waar ik van pure opluchting ongetwijfeld in het dansen van een zwoele tango zal losbarsten.
Het blijft hier enkele weken stil, want ik ben niet van plan om tijdens mijn reis een computer aan te raken, laat staan te bloggen, te twitteren of te tweeten. Als de goden me goedgezind zijn en ik gezond van lijf en leden uit dit avontuur kom, zal ik hier vermoedelijk rond midden februari mijn rentree maken…
Den goedgunstigen lezer heil! Mogen de engelen over jullie waken.
Sindsdien heb ik geen chocolade meer aangeraakt, omdat mijn lijfarts me dat ten stelligste afraadt, maar tijdens de nieuwjaarsdagen kreeg ik van iemand een ballotin pralines cadeau. Die stond op de koffietafel koket naar me te lonken en gisteravond, tijdens het televisie kijken, kon ik de verleiding niet langer weerstaan, dus trakteerde ik mezelf op zo’n versnapering. ’t Was meteen gebeurd met de koopman. Tegen bedtijd had ik de doos bijna leeg … met alle gevolgen van dien.
Niettegenstaande de hardvochtige temperatuur en een genadeloos snijdende wind bond ik de ijzers onder, om aan de tweehonderd kilometer lange Elfstedentocht te beginnen. Soepel als een moeraskat en elegant als een balletdanser gleed ik krienkledewienkle* over de Friese wateren, alsof ik de belichaming was van het prachtige woord schaverdijnen, waarmee West-Vlamingen het voortbewegen op schaatsen plegen aan te duiden. Alleen tijdens het klunen legde ik wat minder sierlijkheid aan de dag, maar dat is dan ook met voorsprong de knulligste manier waarop een mens zich kan verplaatsen.
Als kleine jongen heb ik ooit eens geslaapwandeld.
De laatste tijd ondervind ik echter bijzonder veel hinder van de zeer onaangename slaapschok. Velen van jullie zullen het verschijnsel kennen, aangezien zeventig percent van de mensen er in meer of mindere mate last van heeft. Tijdens het indommelen schiet er plots een felle spiertrekking door je lichaam, zodat je even helemaal verkrampt en natuurlijk weer helemaal wakker bent. Soms gaat dat gepaard met de merkwaardige sensatie van vallen. Leuk is anders!
Aan boord van een woestijnschip dein ik door een eindeloze zandvlakte. Ik heb er geen idee van hoeveel bulten mijn rijdier torst en of het dus een kameel of een dromedaris betreft, maar feitelijk speelt dat geen enkele rol. Laat ik het daarom met wat gevoel voor humor maar een droomedaris noemen. Door dorst overmand, houd ik halt bij een oase, inclusief palmboom, doch daar valt geen enkele bron en dientengevolge ook geen druppel water te bespeuren. Wel tref ik er telkens zwoele buikdanseressen aan, wiens navelparels flonkeren in de zon, die zich — hoe is het mogelijk!? — mijn avances laten welgevallen en met wie ik binnen de kortste keren seksuele betrekkingen aanknoop. En niet te min!
Wetenschap bedrijven, is een visie op tafel leggen met het risico dat die onjuist blijkt te zijn.
De nachtvertoningen tijdens mijn slaap beginnen me danig te beknellen. De ongenode wezens die mijn dromen bevolken, zijn vaak echte griezels. Soms ben ik getuige van gorgonische taferelen. Dat benauwt flink. Bovendien ontpop ik me regelmatig tot een grotere schoft dan Attila de Hun ─ de Gesel Gods ─ die verstoken van elke moraal het absolute kwaad belichaamt.
olifantenkop door te laten, maar mijn bescheiden slaapvertrek kreeg meteen het hele beest over de vloer, dat bovendien meteen op het bed ging zitten en mij zodoende onder zijn niet te onderschatten achterwerk begroef. Dompteurs in het algemeen en olifantentemmers in het bijzonder kunnen je vertellen dat het soms maanden geduldig africhten vergt om olifanten het kunstje van het zitten bij te brengen, maar mijn exemplaar had daar geen enkele moeite mee. Hij bedolf me onder zijn indrukwekkende ruif en ik probeerde spartelend aan de verstikkingsdood te ontsnappen.