Ik wil jullie niet meesleuren in mijn sores, maar het moet me toch even van het hart dat ik nogal wat te verstouwen krijg op lichamelijk gebied.
Verleden donderdag ben ik tijdens het wandelen plompverloren van de sokken gereden door een ladderzatte motorrijder. Daarbij heeft mijn linkse onderdaan, zowel het been als de voet, dusdanige averij opgelopen dat ik wederom, want al voor de derde keer, genoodzaakt ben om op krukken rond te stumperen. Daardoor neemt het verrichten van huishoudelijke taken en rituelen, die ik normaliter bijna spelenderwijs uitvoer, opeens onfatsoenlijk veel tijd in beslag, om van de ermee gepaard gaande moeite en pijn nog te zwijgen. Bovendien dien ik een aantal in meer of mindere mate belangrijke afspraken af te zeggen, want ik kan me niet verplaatsen, niet met de fiets en niet met de auto. Je kan wel kwaad worden, maar je doet er niks aan. Ik zal het moeten uitzitten.
Ik was van plan om hier een foto te plaatsen van mijn toegetakelde lidmaat, maar ik heb besloten om dat maar niet te doen, want het zijn echt geen appetijtelijke prentjes en ik wil jullie zondag niet vergallen.
En tevreden strompelen we voort. Nu ja, tevreden?
