Wat zwemt daar door het struikgewas?

Ik ben er me terdege van bewust dat ik in herhaling val als ik sikkeneur dat ik langzamerhand goed balen krijg van het oprukkende zwerfvuil. Het blijft aanmodderen en het wordt alleen maar erger, heb ik de indruk. De noodzakelijke mentaliteitsverandering komt er niet. Sommige mensen kun je prikken met een speld; voor anderen heb je een hooivork nodig.

Ik lees dat het opruimen van de overtolligheden die we klakkelings weggooien jaarlijks zestig miljoen euro kost, hetzij tien euro per inwoner van Belgenland. Is hier geen taak weggelegd voor de asielzoekende medemens en bij uitbreiding voor alle leefloners en werklozen die gezond van lijf en leden zijn? In ruil voor het geld dat ze ontvangen mag je toch zeker een tegenprestatie van ze verwachten. Of niet soms?

Verleden week zag ik onder veel meer een bureaustoel en een heggenschaar in de berm liggen. Dan denk je dat je alles hebt gehad, maar vanmorgen viel me toch de bek open bij het aanschouwen van wat ik aantrof naast het pad dat naar mijn woning voert. Ga even zitten, want dit is niet mis: naar schatting ongeveer twintig kilo grijze noordzeegarnalen, die nog gepeld waren ook. Wie gooit nu zoiets weg? En wat moet ik er in vredesnaam mee aanvangen? Zullen de dieren der aarde en de vogelen der luchten die verorberen? 

Of kan ik iemand plezieren met een crevettenkroketje? Of anders misschien met een rijkelijk gemeubileerde tomaat garnaal?

The Author