Moderne muziek, of wat daarvoor moet doorgaan, is niet aan mij besteed. Ik ben sinds jaar en dag een groot liefhebber van klassiekere klanken en niet in het minst van Italiaanse opera. Wie lacht daar? Vanwege die voorkeur heb ik al menig goedmoedig plaagstootje moeten incasseren en ben ik zelfs al het voorwerp van regelrechte spot geweest, maar dat zal me een roodkoperen rotzorg zijn. Ik volhard in de boosheid en blijf me met smeltende aria’s en frivole fiorituren vermeien.
Ook zij die het bij de televisie voor het zeggen hebben, behandelen opera als een ondergeschoven kindje. Zeer ten onrechte besteden ze slechts uiterst zelden aandacht aan deze tak der theaterkunsten. Desalniettemin vergastte een cultuurzender ons onlangs op La Traviata van de geniale Giuseppe Verdi. Helaas begon de vertoning pas toen de klok naar middernacht kuierde, waardoor die tot na tweeën in de morgen duurde.
Zijn die luiden nu werkelijk op hun kop gevallen en blijven botsen? Als ze denken dat operaliefhebbers allemaal in een gouden bed geboren zijn, hele dagen op hun luie krent zitten en hun tijd verdoen met kringetjes spugen, dan hebben ze verkeerd gedacht. Ik moet iedere morgen vroeg uit de veren om in het zweet mijns aanschijns voor brood op de plank te zorgen.
Dat heeft me niet belet om La Traviata helemaal uit te zitten, alle aria’s inwendig mee te zingen en met volle teugen te genieten, want het is een meesterwerk en een kippenvel-op-je-ziel-ervaring. Kan het een volgende keer misschien op een wat minder onwelvoeglijk uur?
