Bel me niet meer!

BelmenietIk stelde vast dat ik in toenemende mate en bovendien op de ongelegenste tijdstippen lastig gevallen werd door allerhande bedrijven, die me telefonisch geld probeerden af te tappen, door me tot een aankoop of het nemen van een abonnement te verleiden.
“Dat moet nu maar eens gedaan zijn!” mopperde ik geërgerd en ik begaf me met rasse, want spinnige vingertred op internet, meer bepaald naar de website waar men zich op de zogeheten bel-me-niet-meer-lijst kan inschrijven. Als je dat doet, zorgt men ervoor dat je geen ongewenste reclame meer ontvangt via de telefoon. Ik besloot geen halve maatregelen te nemen en liet meteen zowel mijn vast als mijn mobiel nummer taboe verklaren voor commerciële doeleinden.

De daaropvolgende dag was ik net aangeschikt om mijn favoriete kostje ─ beulingen met appeltrut ─ in mijn voerklep te stouwen toen mijn mobieltje van zich liet horen.
“Doe me een lol! Ik zit te eten!” foeterde ik verongelijkt, maar desalniettemin bracht ik het contact tot stand.
Iemand probeerde een krant aan me te slijten.

De daaropvolgende dag was ik bezig mijn frituurpan te verschonen ─ een karwei dat allerminst bevorderlijk is voor mijn humeur ─ toen mijn vaste telefoon om aandacht bedelde.
Iemand stelde alles in het werk om me van energieleverancier te doen veranderen.

Ten zeerste verontwaardigd spoedde ik me opnieuw naar de website van ‘bel me niet meer’.
Het verzet moet worden nageleefd zodra je bent ingeschreven, las ik daar.
“Krijg de donkerbruine touwtering!” riep ik en terwijl ik mijn stekels opzette, klikte ik me door naar hun contactpagina, teneinde daar in een e-mail venijn te sproeien als een opgefokte cobra.

Onderweg stuitte ik echter op de rubriek Veelgestelde Vragen.
Een van die vragen was: Hoeveel tijd zit er tussen mijn inschrijving en het moment waarop ik geen reclame meer ontvang?
Het antwoord luidde: De inschrijving van je telefoonnummer gebeurt binnen de 5 werkdagen.

Ik heb ze geen mail gestuurd. Nu maandag is het de vijfde werkdag. 

The Author