Op z’n janboerenfluitjes

Het overkomt me soms dat ik de verleiding niet kan weerstaan om me per internet naar een winkel te begeven en daar wat te kopen. Dat is tot nu toe zonder noemenswaardige haperingen verlopen. Het zat er dus aan te komen dat het een keertje fout zou gaan ─ iedere overwinning brengt je dichter bij een nederlaag ─ en dat is inmiddels gebeurd.

Ik bestelde iets bij een Nederlands bedrijf en men zou dat de daaropvolgende dag bij me afleveren. Meestal kun je online de gang van zaken, zijnde de lotgevallen van jouw pakket, op de voet volgen via een track & tracesysteem, wat ik dus deed, want dat zijn leuke dingen voor de mensen. Zo zag ik dat het collo naar me onderweg was … tot zich daar opeens een venstertje ontvouwde met de mededeling: de zending is teruggestuurd naar de afzender. Ik uitte daaromtrent mijn verbazing in een e-mail, die ik met bekwame spoed naar de verkoper in kwestie stuurde. Nauwelijks tien minuten later rinkelde mijn telefoon en vernam ik dat de koeriersdienst een foutief leveringsadres ingevoerd had, dat niet eens bleek te bestaan. Men was stellig van plan om een nieuwe poging te ondernemen, maar ik zou wel twee dagen langer op mijn hebbeding moeten wachten.

Twee dagen later zat ik me opnieuw met track & trace te amuseren en zag ik dat mijn bestelling op komst was … tot daar opeens een berichtje verscheen: geleverd! Ik had niets of niemand gezien. Opnieuw vertrok een verbaasde e-mail naar Nederland en weer kreeg ik een telefoon van de verkoper: of ik misschien even in, of in de buurt van mijn brievenbus wilde kijken.

Het pakje stond inderdaad tegen de heg onder mijn brievenbus. In de regen en zomaar voor het grijpen. Men had zich niet eens de moeite getroost om bij me aan te bellen, maar goed … het is wel dertig meter lopen van mijn brievenbus naar mijn voordeur. Dat is verdraaid lastig natuurlijk.  

The Author