Het zal gisterenmorgen rond een uur of acht geweest zijn dat ik mijn pc aanzette, om vreugdevol aan de dagtaak te beginnen en me tussendoor ook wat te vermeien met het schrijven van een bevallig tekstje voor mijn weblog. Nou, dat liep even anders.
Windows gloeide tevoorschijn op het scherm en begon gelijk tientallen vensters te openen. Ik probeerde die allemaal te sluiten, maar net toen ik daar bijna mee klaar was, volgde een tweede aanval, die zo hevig tekeerging dat mijn computer volledig op tilt ging. Ik zocht mijn toevlucht tot een herstelpunt, waarmee ik naar vroegere instellingen terugkeerde, maar ook dat zette geen zoden aan de dijk. Die vensters bleven openklappen en hoewel ik me het lazarus klikte en af en toe zelfs een sprintje trok, kon ik het tempo onmogelijk bijhouden.
Ik telefoneerde met mijn computerboer en die diagnosticeerde dat het allicht om een virus ging.
─”Als je het ding meteen even bij me binnengooit, maak ik er meteen werk van”, verzekerde hij me.
Hoewel ik het ding niet bepaald binnengooide, bracht ik mijn pc toch naar hem toe.
Een virus dus. Op mijn pc! Ik spring er nochtans heel zorgzaam mee om. Bij iedere poort staat er bewaking opgesteld en elke dag onderzoek ik met een soort luizenkam of er soms geniepige beestjes binnengedrongen zijn. Bovendien scan ik alle programma’s voor ik die installeer. Ik bezoek ook nooit twijfelachtige websites, waar ontuchtige vrouwen en dito mannen het openlijk met elkaar doen. Nu ja, nooit … zelden. Ik heb wel een vriendin die me regelmatig olijke filmpjes toestuurt. Normaliter bekijk ik die niet en klik ik ze onmiddellijk de prullenbak in, omdat ik weet dat ze soms drager zijn van verfoeilijke parasieten, die heel veel schade kunnen aanrichten, maar soms glipt er eentje tussen de mazen van het net …
Om een lang verhaal kort te maken: het was dus geen virus dat mijn computer parten speelde. Het was het toetsenbord dat mij die waanzinnige kunstjes flikte, door telkens een soort kortsluiting te veroorzaken en zodoende massa’s vensters open te gooien.
Nu zit ik dus op een nieuw klavier te raffelen en dat klappertandt bijzonder lekker weg. O, wat ben ik fier! O, wat ben ik gelukkig! O, wat was ik gisteren nerveus, en ongenietbaar, en boos, en …
