Gisteren, vrijdag …
wekte het ochtendgloren de indruk dat het best wel een mooie dag kon worden, dus installeerde ik mijn kont op het zadel van mijn rijwiel en gaf mijn onderdanen de opdracht om me naar het oorlogskerkhof in Vladslo te trappen, teneinde daar de foto te schieten die ik volgende week dinsdag, ter gelegenheid van 11 november, op mijn blog wil plaatsen. Aanvankelijk was ik er helemaal alleen, maar toen verscheen er plots een Duits echtpaar. Ze spraken me aan en omdat bleek dat ik hun taal machtig was, wilden ze van geen wijken meer weten. Ze bleven de hele tijd in mijn kielzog dobberen en me met vragen bestoken. Tot overmaat van ramp begon het dan ook nog snoeihard te regenen. Ik was bijna twintig kilometer van huis, met als vervoermiddel een fiets, die voorzien was van twee tassen, waarin zich echter geen regenkleding bevond. Kunnen jullie zich voorstellen hoe ik thuisgekomen ben, of zal ik er een tekeningetje bij maken?
Vandaag, zaterdag …
wekte het ochtendgloren de indruk dat het best wel een mooie dag kon worden, dus begaf ik me al vroeg op pad voor wat een fikse wandeling moest worden. Het duurde niet lang of ik kreeg het gezelschap van een heerschap dat vermoedelijk niet helemaal spoorde, want hij begon me voetbaluitslagen mede te delen. Vervolgens gaf hij me een uiteenzetting over de grote betoging die in Brussel had plaatsgevonden en daarna behandelde hij ongeveer alle facetten van het weer.
“Mijn god, hou nu eindelijk eens je kop!” dacht ik herhaaldelijk, maar ik durfde die gedachte geen enkele keer onder woorden te brengen.
Ik dook de winkels van de bakker en de krantenboer binnen, maar de man bleef telkens geduldig op me wachten om de conversatie … nu ja, zijn monoloog voort te zetten. Hij volgde me tot ik bij mijn woning arriveerde, waar hij me met hondjesachtige verwachting aankeek. Nee, ik heb hem niet uitgenodigd. Je weet waar zoiets begint, maar niet waar het eindigt.
Morgen, zondag …
ben ik van plan om een bezoek te brengen aan de Boekenbeurs. Gelieve me straal te negeren als jullie me daar zouden zien. Drank … eh … dank bij voorbaat.
