Keukenprins in de dop

selderijDe jongen aan de kassa van de supermarkt was waarschijnlijk een onervaren werkstudent, want hij schutterde nogal onhandig met de scanner en hij liet zich ook niet haasten. Gauw was dood en langzaam leefde nog. Toen hij een bosje selderij uit de winkelwagen van mijn voorganger opdiste, zag ik aan zijn gezicht dat hij daar geen raad mee wist. Hij raadpleegde wat documentatie, keek vertwijfeld om zich heen en besloot toen om van zijn hart geen moordkuil te maken.

─”Kunt u me misschien even zeggen wat dit is?” gaf hij ootmoedig ruchtbaarheid aan zijn onkunde.
─”Soepstengels”, ginnegapte de man die de groente aanbood.
De jongen wendde zich opnieuw tot zijn documentatie, vond natuurlijk niet wat hij zocht en begon zijn tramontane te verliezen.
─”Selderij”, verloste de dame achter me hem uit zijn lijden.
─”Ik dacht het al”, prevelde hij.

Gelachen dat we hebben! Nu ja, ik plooide zoiets als de plichtmatige glimlach van een stofzuigerventer, want ik vond die kerel voor me maar een flauwe plezante.  

The Author