Ik diende me gisteren ter controle naar het ziekenhuis te begeven. Mijn oponthoud in de fotostudio van de afdeling radiologie duurde iets meer dan vijf minuten. Het daaropvolgende onderhoud met de snijdokter die me behandelde, nam ongeveer zeven minuten in beslag. Dat is samen twaalf minuten …en toch heb ik meer dan vijf uur in die verzamelplaats voor lichamelijk benadeelden doorgebracht …
… wachtend tot men in radiologie wat tijd kon vrijmaken om enkele foto’s van mijn been te nemen;
… wachtend tot het de arts behaagde om mij te ontvangen.
Als er twee ietsen zijn waar ik stenen kloten van krijg, dan zijn dat
1. het niet nakomen van afspraken en
2. tijd verbeuzelen met wachten.
Het scheelde echt niet veel of men diende me compleet verzenuwd in het ziekenhuis op te nemen. Gelukkig dien ik me pas over een jaar voor een volgende controle aan te bieden.
Als ik ooit de kans krijg om een dokter een kloot af te trekken ─ verondersteld dat hij die al heeft natuurlijk en voor een vrouwelijke arts verzin ik wel iets anders ─ door hem of haar te laten wachten als een ziel in het vagevuur dan zal ik dat zeker niet laten.
Mij komt de wraak toe en de vergelding.
