Mijn onverbiddelijke lijfarts heeft me op het hart gedrukt dat ik uiterst spaarzaam met suiker om moet springen en het snoepen eigenlijk beter helemaal uit mijn leven kan schrappen. Dat valt me vies tegen, want je suis très dessert et très sucré, om het even op culinaire wijze te zeggen. Mijn mond eet graag zoetigheden.
Ik kreeg gisterenmiddag visite. Aangezien ik geen affectieve relatie met mijn nochtans vrouwelijke bezoekers onderhield, vond ik het niet nodig om met een taart of gebakjes uit te pakken. Ik volstond met koffie en versnaperingen. Toen de dames vertrokken waren en ik de resterende lekkernij naar een trommel overbracht, brak ik expres … eh … door een verkeerde manipulatie een natuurboterwafel van Destrooper doormidden. Die West-Vlaamse lukken waren altijd al mijn favorieten, maar ze zijn helaas buitengewoon bros. Ik stond voor een dilemma. Dat kapotte wafeltje kon ik niet meer als traktaat gebruiken. Van de dokter mocht ik het echter niet opeten, maar anderzijds pleeg ik nooit ofte nimmer enig voedsel weg te gooien. Ik diende dus noodgedwongen te zondigen.
Het was zo lekker dat ik in al mijn enthousiasme een tweede wafeltje brak. Ik heb het in de trommel opgeborgen, voor als er nog eens bezoek komt.
