Ze gaan bonnen!

slingerenToen ik vanmorgen de nieuwsberichten van deredactie.be in ogenschouw nam, om ter afwisseling eens een plechtstatige uitdrukking te gebruiken, struikelde mijn oog over de kop die ik hiernaast een plaatsje heb gegeven. Hillary Clinton, de danig op de proef gestelde presidentsvrouwe van de zich met sigaren vermeiende Bill, de senateuse … eh … senatrice van New York en de voormalige ministerin van Buitenlandse Zaken van de Joenaaitud Steets, heeft in Londen een bekeuring van € 94 gekregen wegens parkeren zonder betalen.

Hoewel haar lijfwachten fel protesteerden en zich waarschijnlijk als onbeschofte bullebakken gedroegen, zoals alle Amerikaanse lijfwachten, bleef de parkeerwacht onverstoorbaar zijn werk doen. Hij slingerde Hillary op de bon. Hoewel de zegswijze ‘op de bon slingeren’ zeer gangbaar is in de lage landen bij de zee was ik er toch even door verrast, vooral vanwege dat merkwaardige slingeren. Ik kan me vergissen, maar volgens mij gaat het uitschrijven van een bekeuring niet gepaard met enig geslinger, dus vroeg ik me af waar het gebruik van dat niets ter zake doende werkwoord wel vandaan mocht komen.

Ik ging te rade bij internet, maar veel wijzer werd ik daar niet van. Het genootschap Onze Taal wijdt weliswaar een artikel aan de uitdrukking, die naar verluidt oorspronkelijk tot de soldatentaal behoorde, maar ze behandelen voornamelijk het ontstaan van het woordje bon en laten het slingeren ongemoeid. Het blijft dus koffiedik kijken, al is dat voor mij nog geen reden om iemand verwijten naar het hoofd te … slingeren.

Anderzijds wil ik wel een veer in het achterwerk van die plichtsbewuste parkeerwachter steken. Wie een prent verdient, moet die krijgen, ook al tooit de persoon in kwestie zich met fraaie titels.

The Author