Er is nogal wat ophef ontstaan over de zogeheten ribbelstroken. Dat zijn betonnen minihobbels, die men op jaagpaden langs waterlopen aanbrengt om fietsers af te remmen en te verhinderen dat ze de maximumsnelheid van 30 km/u aan hun laars lappen.
Volgens Hans Vandeweghe, algemeen directeur van wielerbond Vlaanderen, gebeurt het niet zelden dat pelotons van wielertoeristen, zoals men recreatieve fietsers in Vlaanderen noemt, over de jaagpaden komen aanstormen als een kudde losgeslagen bizons, die zich weinig of niets aantrekken van wandelaars en fietsers die zich wel aan de snelheidslimiet houden, met alle gevolgen van dien. Het ligt voor de hand dat zij, de uitverkorenen der aardkloot, hoegenaamd niet blij zijn met deze hindernissen.
Ik heb verleden zondag ongeveer veertig kilometer over jaagpaden langs kanalen gefietst en mocht aan den lijve ondervinden dat er inderdaad gevaarlijke en dus ontoelaatbare dingen gebeuren. Hoewel de meeste wielertoeristen te snel reden, hielden ze toch in meer of mindere mate rekening met de andere weggebruikers. Ik ben slechts één keer letterlijk de berm ingejaagd door een horde onbeschofte en luidkeels brullende bizons en dat is één keer te veel natuurlijk. Daarom ben ik een voorstander van obstakeltjes die dat moeten verhinderen, zoals bijvoorbeeld ribbelstroken. Jammer dat de goeden het weer met de slechten moeten bekopen. Is het ooit anders geweest?
Het verbaast me enigszins dat de Vlaamse minister-president, Kris Peeters, meent zich in het debat te moeten mengen en verklaart dat ze de aanleg van die ribbelstroken toch even opnieuw moeten bekijken. Wat een bemoeial! Zijn schoothondje, mobiliteitsminister Hilde Crevits, is natuurlijk ook al bezig haar kar te keren. En de wereldberoemde wielrenner, Thomas de Gendt, winnaar van talloze ronden, tours, giro’s, vuelta’s, kampioenschappen en kermiskoersen, die de jaagpaden gebruikt om te trainen, moet ook nodig zijn ongenoegen uiten. Is hij de zaligmaker misschien? Zou hij zich tijdens het trainen aan die maximumsnelheid houden?
