Een kennis van me, die meestal zo blond is als het koren in de zomer, waagde zich aan een andere haarkleur.
“Ik heb mijn haar zwart laten blonderen“, zei ze.
Ik vond het jammer dat ze ’t me telefonisch mededeelde, want dat had ik graag willen zien.
Zoals ik al eerder mededeelde, geef ik Nederlandse les aan wat we vroeger geredelijk allochtonen noemden. Ik doe dat trouwens nog steeds. Gisteren vroeg iemand me of ik zijn vriend op feestboek wilde worden. Ik diende hem teleur te stellen, want ik hou al niet van feesten, laat staan dat ik er een boek van wil aanleggen.
Na afloop van de vergadering plegen we met zijn allen een duit in het zakje te doen ten behoeve van minderbedeelden, maar dit keer dienden we ons aan te passen want men vroeg ons: “Misschien kunnen jullie ook een deel in het duitje doen?”
Ik kreeg een e-mail van iemand die graag naar Oklahoma zou reizen, want hij wil graag een keertje zo’n tournedos in het echt zien.
Een van de hierboven vermelde allochtonen schreef in een opstel dat hij erg genoten had van het optreden dat een bende kauwboys ten beste gaven.
Het zoontje van een vriend van me heeft een wel heel toepasselijke naam bedacht voor de plechtigheid waarmee we afscheid nemen van een overledene. Dat is volgens hem een begrafinish.
