Gisteren viel ik ten prooi aan mijn verjaardag. Omdat ik van plan was om dat in alle stilte te ondergaan, gaf ik nauwelijks ruchtbaarheid aan wat in de volksmond een heuglijke gebeurtenis heet. Wie beschrijft dan ook mijn verbazing toen er hier gisteravond, tussen de klok van acht en negen, een regelrechte invasie plaatsgreep van anderhalf dozijn mensen die het goed met me menen. Ze waren in het gezelschap van een ruim assortiment versnaperingen en allerhande lafenis, hetgeen ─ het is algemeen bekend ─ in niet geringe mate bij kan dragen tot het uiten van feestvreugde, zodat we willens nillens overgingen tot het vieren van mijn gedenkdag.
Dat duurde tot in de kleine uurtjes. Het gevolg daarvan is dat ik vandaag mijn draai niet kan vinden en telkens weer in de versukkeling raak. Ook mijn katten zijn nog niet helemaal van de emoties bekomen. We zullen het moeten uitzitten.
