Een verkwikkende ochtendwandeling

O, wat hou ik van de herfst! Het is zonder enige twijfel mijn favoriete seizoen.
 
Baldadig door herfstblaren stappen is een van de dingen die ik het liefste doe. Ik ben vanmorgen tijdens mijn ochtendwandeling dan ook letterlijk van de platgetreden paden afgeweken, om een mij onbekend weggetje in te slaan, gewoon omdat de blaren zich daar in groten getale neergevlijd hadden om te sterven en om … spelevarend op nogal stiekeme wijze een vrij diepe, met water gevulde put aan het oog te onttrekken.  

Jullie kunnen het al raden zeker? Ik ben inderdaad met manhaftige tred, maar tevens plompverloren in die poel getjoempt, om vervolgens tot halverwege mijn kuiten in slobberende, smakkende smurrie weg te zakken. Ik kan jullie verzekeren dat ik nogal agressief uit mijn kop keek toen ik zompvoetend op beslijkte onderdanen in soppende schoenen de terugtocht van bijna twee kilometer aanvatte. Begon het nog snoeihard te regenen ook!

O, wat verfoei ik de herfst! Het is zonder enige twijfel mijn kwalijkstgeziene seizoen.

plasspringer

The Author