Op heterdaad

detectiveIn de supermarkt was ik er getuige van hoe iemand ─ een man van een jaar of dertig ─  een USB-stick van het rek haakte. Hij deponeerde de blister echter niet in zijn boodschappenwagentje, maar liet die handig onder zijn kleren verdwijnen. Ik ontpopte me ras tot een volleerd detective en begon die persoon zowel te schaduwen als op onopvallende wijze in de gaten te houden. En ja hoor! Ik zag hem warempel ook nog een set batterijen wegtoveren en een flacon met een lekker en derhalve duur luchtje ontvreemden.

Ik volgde hem naar de kassa en verkneukelde me al in het trammelant dat me daar te beurt zou vallen, want ik twijfelde er geen moment aan dat geniepige camera’s of een echte winkeldetective zijn snode daden opgemerkt hadden en dat men hem voor dief zou zetten. Er gebeurde echter niets. De man betaalde de artikelen die zich in zijn karretje bevonden en verdween vervolgens ongestraft met zijn buit, mij in hoge mate teleurgesteld achterlatend.

─”Als je iemand op stelen betrapt, is het je burgerplicht om dat te melden”, oreerde de vriendin aan wie ik mijn wedervaren vertelde.
Is dat zo? Ik ben nochtans van mening dat men zich daar beter niet mee bemoeit? Er komt alleen maar narigheid van.

The Author