Ik wilde weleens weten wie er gedurende de eerstkomende vier jaar de Amerikaanse scepter zou hanteren. Aangezien de beslissing daaromtrent zich op een voor ons onchristelijk uur voltrok, probeerde ik vannacht rond de klok van tweeën het hoogbejaarde televisietoestelletje op mijn slaapkamer enig leven in te blazen. Na die reanimatie liet ik CNN op me los, maar ik slaagde er natuurlijk niet in om wakker te blijven. Zo’n verkiezingsprogramma is een saaie bedoening en lang niet zo meeslepend als bijvoorbeeld een film met James Bond … of Bambi.
Ik dommelde in, maar af en toe opende ik de ogen om een lodderige blik op het scherm te werpen, waar een handige balk me verklapte hoeveel kiesmannen de beide kandidaten al achter zich hadden kunnen verzamelen. Vanmorgen om vijf uur schakelde ik dan over naar de uitzending van de Vlaamse televisie, zodat ze daar toch op minstens één kijker konden bogen en al hun moeite derhalve niet voor niks was geweest. Ze hadden zowaar de notoirste Amerikakenner van Belgenland en belendende percelen uitgenodigd: de politica Gwendolyn Rutten. Die putte zich uit in gemeenplaatsen en oppervlakkigheden, roerde met graagte wat Engels door haar Nederlands en bleef tot vervelens toe herhalen dat ze in Amerika geweest was.
Rond een uur of zeven, nadat de journaliste Kathleen Cools haar stem kwijtgeraakt was en Gwendolyn voor de elfendertigste keer een zin begon met “toen ik in Amerika was”, verscheen de triomfator, Barack Obama, op het ruitje voor zijn overwinningstoespraak. Daar zat ik naar uit te kijken. Ik heb het hier al eerder geschreven: hij bezit de gave van de retorica en wie zich op welsprekende wijze vermag uit te drukken, heeft een wit voetje bij me, al zal dat in zijn geval wellicht een eerder zwart voetje zijn. Hij gaf me daar toch weer een prachtig discours ten beste en op het hoogtepunt ervan … snoerde men hem plots de mond en hoorden we de journalist Wim De Vilder bazelen dat het wel een heel lange redevoering was, alsof hetgeen hij ons op dat moment kon vertellen veel interessanter was dan de speech van Obama.
Wel godverdomme hier en gunter! Zijn ze bij de VRT nu helemaal van de ratten besnuffeld?! Wat een stelletje amateurs! Misschien kunnen ze bij een volgende gelegenheid Eddy Wally uitnodigen. Die is ook in Amerika geweest, net als Gwendolyn Rutten. Ja, Gwendolyn Rutten is in Amerika geweest, dat ze in Amerika geweest is.
