Ik woonde een vergadering bij en maakte van een pauze gebruik om me in de toiletten terug te trekken, teneinde me daar van wat overtolligheden te ontdoen. Ik had me nog maar net op de pot geïnstalleerd of er klonk een stem op in het kamertje naast het mijne:
─“Hallo! Hoe is het met je?”
Ik had op dat moment weinig zin in een gesprek en zeker niet met een volslagen onbekende, maar ik ben keurig netjes opgevoed en antwoordde dus:
─“‘t Gaat goed met me, dank je.”
Waarop de andere vroeg:
─“Zeg eens, wat ben je aan het doen?”
Hoewel dat eigenlijk een onnozele vraag was, zei ik:
─“Hetzelfde als jij allicht.”
Nu volgt het hoogtepunt van deze gekke situatie, want mijn buurman informeerde:
─“Mag ik misschien even tot bij je komen?”
Dat vond ik nogal sterk, maar mijn goede manieren kregen opnieuw de bovenhand en ik antwoordde:
─“Nee, liever niet, want ik heb het nogal druk op dit moment.”
Waarna ik mijn buurman hoorde zeggen:
─“Luister … ik bel je straks wel even terug, want er zit hier een idioot naast me en die antwoordt telkens als ik wat zeg.”
Se non è vero, è ben trovato.
The Author
