Het waaide opwindend

sandy

Sandy beheerst al een paar dagen het nieuws. Zij is een baldadige orkaan die aan de overkant van de oceaan wind zaait en storm oogst.

De televisie toonde gisteren beelden van hoe men zich daarginds op haar komst voorbereidde. Zo zagen we een huis waarvan alle vensters op vakkundige wijze gebarricadeerd waren. Het borstelde een glimlach op mijn gezicht. In weerwil van de dramatische omstandigheden had men het immers bestaan om de houten schutten van een aan Sandy gerichte boodschap te voorzien. “Go away, Sandy!” stond er in niet mis te verstane oorlogsletters en zelfs het uitroepingsteken was niet vergeten, al had het kennelijk niet veel gescheeld.

Volgens de laatste berichten heeft Sandy zich niets van die vermaning aangetrokken. Ze is haar eigengereide gang gegaan en liet een spoor van dood en vernieling in haar kielzog achter.

Sandy is ondertussen al enigszins bekoeld. Ze is geen orkaan meer, maar een ordinaire storm die eerlang de oceaan zal oversteken. Het zou me niet verbazen als ze niettegenstaande haar aftakeling binnen afzienbare tijd in onze contreien alsnog wat stof doet opwaaien. En bladeren. Vooral bladeren.

The Author