Vanwege mijn afkomst heb ik een grote affiniteit met, indien al niet een zwak voor het Spaans en derhalve ben ik in hoge mate door de bekoorlijkheden van de taal van Cervantes, Borges, Lorca en Vargas Llosa gekluisterd.
Een grote liefde is waard dat men ervoor betaalt, of er toch minstens wat aandacht aan besteedt. Ik zoek in het echte leven, maar ook op internet regelmatig Spaanstalige kringen op en bovendien ontvang ik talloze nieuwsbrieven die me op de hoogte houden van het reilen en zeilen van het castellano.
Zo kreeg ik gisteren ‘La palabra del día’ binnen: een bulletin van de website elcastellano.org, waarin men ─ het zal niemand verbazen ─ het woord van de dag behandelde, zijnde: nomeolvides
Nomeolvides is de Spaanse benaming van het ietwat olijke en tevens frivole bloempje, dat in het Latijn officieel Myosotis heet, maar dat wij in de wandeling meestal als vergeet-mij-nietje aanduiden. Aangezien men in andere talen ook die toch wel merkwaardige bijnaam hanteert ─ ‘no me olvides’ betekent immers ‘vergeet mij niet’ ─ geeft de auteur in zijn nieuwsbrief tekst en uitleg omtrent het ontstaan van die wonderlijke uitdrukking, waarna hij met voorbeelden aantoont dat Spaanssprekenden niet de enigen zijn die soms de kolder in de kop krijgen.
Ik heb snel even een schermafdruk van dat artikeltje gemaakt, zodat jullie hieronder kunnen zien dat het bloempje in kwestie in ons taalgebied tevens gebruikt kan worden door gelijkslachtig geaarde medemensen, die nog niet uit de kast durven komen.
